De sluipmoordenaar van zijn loopbaan
De sluipmoordenaar van zijn loopbaan
Bart vindt dattie vooral geen burn-out heeft.
De overspannenheid flirt wat met hem, da's alles.
Even een time-outje nodig.
Van zijn baas maggie.
Beetje hulp is handig dacht ie.
Komt ie er sneller weer bovenop.
Hij vraagt de baas om budget.
Ze vindt het ok.
Hoe gekker hoe beter
Stomverbaasd zit hij naast me hier in Nieuwegein.
Naaah ja, eigenlijk weet hij het even niet .
Hij werkt al 25 jaar in Utrecht.
Psychiatrisch verpleegkundige issie met hart en ziel.
Hoe gekker hoe beter roeptie.
Schizo's, paranoia's, dwangneuroses, hij houdt van ze allemaal.
En ze houden van hem.
Allemaal trainingen heeftie gehad.
Iets met agressieve patiënten.
Heeft Bart nooit last van.
Daar word ik nou zo moe van
Soms moet er eentje in de iso.
Da's best zielig.
Moettie ervoor en erna allemaal papiertjes op de PC invullen.
"Protocollen, breek me de bek niet open" kreuntie.
Protocol voor als een patiënt net opgesloten zit.
Ander protocol voor als het wel meevalt en de celdeur weer open mag.
Weer een ander protocol als de patiënt binnen de streep blijft.
En nog een ander protocol voor als de patiënt een voet over de streep zet.
"Daar word ik nou zo moe van" kreunt hij.
Al die papiertjes en regeltjes.
"Eénderde van mijn tijd ben ik eraan kwijt" klaagt Bart.
Klein hartaanvalletje
Ik vraag sinds wanneer het minder gaat.
Sinds dat kleine hartaanvalletje.
"Jaaaah, achteraf snappen ze er niets van" zegt Bart.
Een paar maanden geleden viel hij op zijn werk ineens weg.
Zijn collega's vonden hem.
Met gillende sirenes naar het ziekenhuis.
Bart sport veel, hij heeft dus een goede conditie.
Kastje in zijn borst en klaar.
Hij is nu 3 maanden met ziekteverlof.
De rust ervaart hij als dubbel.
Aan de ene kant is hij bevrijd van papieren rompslomp en protocollen.
Aan de andere kant brengt de rust onrust.
Hij is graag bezig en dat mist hij.
Zijn twee grootste kwaliteiten
Het volgende gesprek werken we met stoelen.
Ik vraag hem 2 stoelen voor zijn ouders op te stellen.
Hij zet ze naast elkaar neer.
Zijn ouders hadden het goed samen.
Op de stoel van moeder voelt hij veel warmte.
Dat heeft Bart niet van een vreemde.
Op de stoel van moeder voelt hij zijn hard werkende vader.
Ook dat heeft hij niet van een vreemde.
De sluipmoordenaar in zijn loopbaan
Weer een gesprek verder praten we verder over zijn 2 grote kwaliteiten.
Warmte en aanpakken.
De warmte bij de werkgever is weggeëbd.
Da's een heel langzaam proces.
In minieme stapjes.
Zijn vrijheid issie kwijt.
Het dollen met klanten.
De spontaniteit is foetsie.
We ontdekken de sluipmoordenaar in zijn loopbaan.
De wegsluipende warmte.
Niet de patiënt zit in een dwangbuis, maar hij.
Gek hè, dat zijn hart aan de bel trekt?
Het hart klopt altijd.
Totdat het echt niet meer klopt.
Super leuke vacature
Het volgende gesprek kom Bart blij binnen lopen.
Hij heeft een vacature gezien.
For something completely different.
Bij een reïntegratiebedrijf, gespecialiseerd in mensen met een psychisch vlekje.
Hij zat wat te tinderen en te swipen op zo'n vacaturesite.
Hier bleef zijn duim hangen.
Die niet waagt, die niet wint.
Even een belletje.
Het klikte.
Ging eigenlijk belachelijk relaxed.
Komende week gaat hij er solliciteren.
Daarna een dagdeel meedraaien.
Sluipmoordenaar in je loopbaan?
Heb jij een sluipmoordenaar in je loopbaan?
Wil je dat je talenten weer volop stromen?
Een mailtje is voldoende.
Klik op Ja ik wil koffie of thee met Bodo.
Cheers,
Bodo