De supermarktscène van zijn ziel

De supermarktscène van zijn ziel begon al aan de telefoon.

Bart klinkt boos.

"Ja doe mij die 10 stappen, alleen ik heb er geen 10 nodig hoor"!

"Bring it on Bart"?

Het zit zo:

"Ik ben net als jij loopbaanbegeleider.

Ja dat met die opstellingen, dat doe ik dan weer niet.

Lang niet altijd nodig toch?"

Mooi talent om in de openingszin al op mijn tenen te staan dude!

"Ik heb last van een kleine hapering in mijn loopbaan.

No big deal ok?

Even een hick upje".

Ik schiet ervan in de lach.

"Eyyy motherfocker, je bedoelt een dikke vette fuck up" vraag ik?

"Doe ff normaal man, zo erg is het niet" zegt Bart.

"Gewoon een gesprekje of twee, drie". zegt ie

"Deze week nog"?

Verdwaalde ziel

Daar komt Bart aan.

Ik voel `em aankomen: de supermarktscène van zijn ziel.

"Zullen we alvast de volgende 2 afspraken plannen" vraagt hij?

Ik flap het hatseflats eruit.

"Voordat we een volgende afspraak plannen, wat dacht je van een cursus vrienden maken"?

Hij gaat stoïcijns verder.

"Pak effe je agenda man"!

"Daarna mag je meteen door naar de vervolgcursus: "hoe houd ik mijn vrienden"?

"Waar slaat dat op vraagt hij"?

"Nou kijk, je huurt een expert in toch? 

Ik stel voor dat we het eerst even babbelen over wat er nou echt aan de hand is, wat het probleem is en hoeveel gesprekken daarvoor nodig zijn toch?

"Bart hoeveel jaar heb al je de loopbaan die je vooral NIET wilt"?

"Uuuhhmmm meer dan 10 jaar". 

"Yeah right, je zit hier niet bij de loopbaan FEBO ok?

Vluggertjes doe je maar in bed en niet bij mij.

Da's 1 gesprek per verprutst jaar".

Bart stemt toe en we maken een volgende afspraak. 

De ziel van een millennial?

We beginnen met het gezin van herkomst. 

Bart plaatst 4 stoelen naast elkaar. 

In de beleving van zijn zijn ziel zijn ze allemaal gelijk aan elkaar.

Dus not. 

Ik leg uit, dat zijn ouders eigenlijk achter hem horen te staan. 

Zij komen uit een eerder generatieveld. 

Hij kijkt me aan van 'ikke nie begrijp'.

"Het is toch mijn loopbaan" vraagt hij?

"Wat hebben mijn ouders daarmee te maken"?

Ik mompel zachtjes iets over een heel lief, klein, schattig autoriteitsprobleempje.

De supermarktscène van zijn ziel

Er is iets. 

Bart is me te glad.

Zijn antwoorden zijn me te gelikt.

Dan heb ik het nog niet over die constante smile op zijn smoel.

Tot mijn verrassing is Bart opgeleid als HBO juridisch medewerker.

Zijn curriculum vitae is een patchwork deken van baantjes van 3 tot 6 maanden. 

Bart weet het nog niet, maar ik ga hem klem kletsen.

Ik trek een sprintje naar de bankschroef. 

Telkens vraag ik hem hoe deze baan beëindigd werd.

Hij gedraagt zich als een paling in een emmer snot.

Kronkelt steeds harder. 

Wordt steeds bozer.

Hij is uit verveling begonnen als loopbaanbegeleider advies te geven.

"Tsjeeh, da's nog eens wat anders dan uit roeping" confronteer ik hem.

Ik vraag hem hoeveel omzet hij in 3 jaar heeft gedraaid?

Niet zoveel, want hij heeft hier en daar een opleidinkje gevolgd.

"Uuuhhmmm u zei"?

"Eigenlijk wel meer dan één" antwoordt hij.

Nu pak ik hem in de houdgreep.

De stoom raast uit zijn oren.

Spoor van vernieling

Gefeliciteerd!

Bart heeft de hoofdprijs.

Zijn loopbaan is een spoor van vernieling.

In 15 jaar heeft hij meer dan 25 baantjes in de juridische hoek gehad.

Heel knap als geen van de 25 baantjes blijvend is. 

Tussendoor heeft hij als loopbaancoach in 3 jaar 15 mille omzet gedraaid.

Om er goed in te worden heeft hij vooral geen uren als coach gedraaid. 

Heeft voor 30 mille aan opleidingen verspijkerd.

Hij is dus meer coachee dan coach.

Zijn baan is hobby, want een hobby genereert geen geld, maar kost juist geld.

Hij vraagt "waarom ik zo'n lullig gesprek met hem voer"?

"Omdat je alles ontwijkt, ook je bestemming"!

"We gaan de volgende keer verder ok?"

Loopbaankoers en bestemming

Ik ben stomverbaasd. 

Bart zijn energie is nu heel anders.

Ineens is hij een heel aardige vent geworden.

Het kwartje is gevallen.

Bart heeft een hoge dominantiefactor.

Krijgt hij niet onder stoelen of banken gestoken. 

Wat hij in zijn kop heeft, heeft hij niet in zijn kont.

Ik vraag hem hoe hij zijn toekomst ziet?

"Ja gewoon zwaar kudt" roept hij.

Aaarrhhggg toch nog even een kleine supermarktscène van zijn ziel.

"Van die tikpoes banen tot aan mijn pensioen zeker, dacht van niet"!

Ik laat een hele diepe zucht vallen.

Dan stilte.

Eerst een podium creëren.

Of hij nog koffie wil.

Ik heb zo'n apparaat dat zelf bonen maalt weet je wel?

Bart zijn harses malen nu nog harder dan dat apparaat.

"Dit wordt nogal hopeloos" zeg ik zachtjes.

"Er is maar één ding dat je kunt doen Bart".

Stop met jezelf kleiner voor te doen dan dat je bent.

Ga voor je ware grootte.

Check uit bij mama hotel.

Laat je handen flink wapperen!

Ga voor de top.

Plak er een vervolgstudie aan vast.

Haal je Drs.!

Word advocaat kerel!

De baan loerde al om het hoekje

Weer een week later komt Bart super blij binnen. 

Hij heeft een baan!

Niet voor 3 maanden. 

Wel voor 6 maanden. 

Het was de eerste keer sinds jaren, dat ze super enthousiast over zijn CV en over zijn sollicitatiegesprek waren.

Kijk, dat zijn de betere berichten. 

Als je doet waar je voor gemaakt bent, vouwt de realiteit zich naar jou.

Nu heeft Bart in één klap het gehele traject terugverdiend.

En hij weet wat zijn beroepsmatige bestemming is.

Da's dubbel kassa!

Ontdek hier je bestemming

Blijf jij nog te vaak in de supermarktscène van de ziel hangen?

Pas jij je telkens aan aan de realiteit?

Ontdek dan in 10 stappen je bestemming. 

Dan past de realiteit zich aan jou aan.

Voor meer info klik op Wat is mijn bestemming eigenlijk?

Cheers,

Bodo