Hoe mijn loopbaan is gelopen? Geen idee zegt ze.
Ze kijkt me aan als Bambi in de koplampen.
Hoe mijn loopbaan is gelopen?
Geen idee zegt ze.
Die loopt gewoon zoals het loopt.
Sorry, nee ik ga niet voor een ander lopen.
Ik ga niets invullen voor Roos.
Integendeel.
Ik doe er juist een schepje bovenop.
Wat mijn talenten zijn?
En ja hoor, het gezicht keert weer terug in de uitdrukking met dat grote vraagteken.
Oh daar heb ik nog niet eerder echt bij stil gestaan zegt ze.
Goh, da’s best grappig zeg ik.
Hoe mijn loopbaan is gelopen? Geen idee.
Even nog wat hout op het vuur.
Je bent nu 47 jaar, je hebt jezelf 24/7 bij je en je hebt geen idee wat je talenten zijn?
Heel erg raar hoor.
Ze weet niet of ik serieus ben of haar zit te plagen.
Het vraagteken op haar gezicht wordt nóg groter.
Zit je me nou in de maling te nemen vraagt ze?
Geen ideeeeeee antwoord ik.
Denk van nieeeeeeet …
Gegiechel bij de cursisten.
Nou ja zeg zegt ze.
Wat voor werk doe je nu dan vraag ik?
Het is eventjes stil.
Roos denkt na.
Weet je dat ook al niet vraag ik?
Ja natuurlijk wel zegt ze.
Nou chop chop dan, wat voor werk doe je dan vraag ik haar?
Je moet me niet zo opjutten zegt ze.
Hoe mijn loopbaan is gelopen? Geen idee.
Ja juist wel antwoord ik.
Sterker nog, je hebt me ingehuurd om deze vragen te stellen.
En dit zijn nog maar de simpelste vragen.
Kleine twee en een half duizend Euro heb je me betaald om je te begeleiden naar een volgende baan.
Ja naar een echt leuke baan dus toch?
Kost een paar centen, maar dan heb je ook wat.
Dus voor dat geld mag je ronduit van me verwachten dat ik de perfecte vragen stel.
Ben je klaar voor de volgende vraag?
Kun je de beurt niet aan een volgende cursist geven vraagt Roos?
Nee natuurlijk niet!
Wat vind je wel en wat vind je juist niet leuk aan je huidige baan?
Ja jeetje, dat zijn meteen twee vragen antwoordt Roos.
Ja jeetje, je bent een echte slimmerik kaats ik de bal terug.
Ja jeetje, eventjes zitten hoor zegt Roos.
Ik kijk de andere cursisten aan.
Oh My God, gaat het bij jullie ook zo lang duren, voordat je antwoord kunt geven om deze simpele vragen?
Ja op zich heb ik werk dat best ok is hoor zegt Roos.
Ja op zich zeg je.
En het is best ok zeg je.
Als het best ok is, dan ga je me niet zo’n bedrag betalen om je naar een volgende baan te begeleiden toch?
Dus ik hoor in 10 seconden 3 ontkenningen.
Potverdikkeme Bodo wat ben jij erg roept Roos.
Ja ik ben echt heel erg roep ik.
Hoe mijn loopbaan is gelopen? Geen idee.
Het vraagteken op haar gezicht is veranderd in een uitroepteken.
Hehe, er wordt iemand eindelijk wakker roep ik.
Je had je toch bij mij aangemeld, omdat ik je nichtje begeleid heb naar een andere baan?
Ja nou, en dat niet alleen, ze is er als persoon ook nog eens enorm van opgeknapt zegt ze.
Ja nou, dus dan weet je toch, dat je bij mij door de wasstraat gaat?
Ja nou eigenlijk wel ja zegt ze.
Ja nou wat is dan helemaal het probleem vraag ik?
Ja nou dit dus zegt ze.
Dat ik altijd twijfel.
Over alles.
OK dan.
De volgende dag vraag ik haar in de training over vroeger thuis te vertellen.
Nee niet in de verleden tijd, want dat schept afstand.
Dan voelt het als gisteren.
Als minder erg.
En dat is onzin.
Roos neemt een aanloopje.
Papa kan wel lief zijn vertelt ze.
Maar soms is hij depressief.
En als hij somber is, drinkt hij een glaasje te veel.
Dan is hij aan de ontbijttafel vet chagrijnig.
Mama dekt dan neuriënd de tafel.
Zachtjes neuriënd.
Plooien glad neuriënd.
Geen te hoge tonen.
Want als papa chagrijnig is, kan hij uit zijn slof schieten.
Eigenlijk maakt papa zeg maar het servies kapot en mama lijmt het dan weer aan elkaar.
We hebben amper nog normaal servies in de kast staan.
Ik neem liever geen vriendinnetjes thuis te spelen mee, want die zien vast dat we lelijk servies hebben.
Bovendien moet je vaak stil zijn, omdat papa met migraine op bed ligt.
Of zou hij een beetje te dronken zijn?
Ik heb geleerd om me rustig te houden.
Om me onopvallend te gedragen.
En de beste manier is om te zeggen dat je iets gewoon niet weet.
Want dan kan het later ook niet tegen je gebruikt worden.
Au.
We zijn er stil van.
We voelen met Roos mee.
Tranen prikken achter onze ogen.
Maar we laten ze net als Roos vooral niet zien.
Ik vraag haar om met haar lichaam uit te beelden welke houding hierbij past.
Ze loopt naar de deur.
Roos tovert weer dat vraagteken op haar gezicht.
Nu kan ik elk moment weg zegt ze.
Wat we zien is niet alleen haar lichaamshouding.
Het is de houding van de binnenkant.
Eventjes wordt de energie van de ziel tastbaar.
Eventjes wordt de ziel zichtbaar.
En ook de kramp van de ziel.
Roos snapt wat ze onbewust al jaren aan het doen is.
Met haar ziel verstoppertje spelen.
Om gedoe te vermijden.
Een maand later volgt Roos de tweede training.
Ze vertelt over haar beroepskeuze.
Eigenlijk wilde ze graag mensen helpen.
Ze wilde verpleegkundige worden.
Haar ouders vonden dat te hoog gegrepen voor haar.
Ze ging verder met zo onopvallend mogelijk doen.
Daarom koos ze voor een administratieve opleiding.
Het zo onopvallend mogelijk doen heeft ze al doende steeds verder geperfectioneerd.
Ze is zeg maar levend bloemetjesbehang geworden.
VA is daarvoor de moderne hippe term.
Jazeker, ze is Virtual Assistant.
Ze is de rechterhand van een baas.
Ze doet de salarisadministratie en nog wat administratieve taken.
Roos werkt vanuit huis.
Bij haar werkgever zien en horen ze haar niet.
Hoe onopvallend wil je zijn?
Ik vraag Roos wat ze leuk vindt aan de baan.
Dat weet ik niet zegt ze.
Op de gezichten van de cursisten lees ik een “Oh no, there we go again”.
Maar Roos kijkt me recht aan.
Ze maakt haar mening duidelijk kenbaar.
Ze merkt, dat ze er gewoon geen bal aan vindt.
Ik vraag haar wat ze het ergste vindt aan de baan.
Het alleen thuis werken.
Ik houd van mensen zegt ze.
Dat mis ik zo enorm.
Ik opper dat dat de prijs is van het onzichtbaar zijn.
Ze snapt het.
De volgende dag vertelt Roos verder.
Ze vertelt dat haar man prima verdient.
Dat hij haar een leuke andere baan gunt.
Dat het voor hem ok is, als ze ontslag neemt.
Terwijl ze dat vertelt, laat haar lichaamshouding zien dat ze dat te gênant voor woorden vindt.
Ze zou dat super verwend van zichzelf vinden.
Ah ja, dan ga je toch lekker door met ongelukkig zijn plaag ik haar?
Een week later neemt ze ontslag.
Gewoon omdat het kan.
We zien, dat er een last van haar schouders is gevallen.
We gaan verder met haar Curriculum Vitae in orde te maken.
En ze leert zichzelf beter te presenteren.
Wat meer op de voorgrond te plaatsen.
Stap voor stap ontspant ze uit de innerlijke kramp.
We zijn nu 3 maanden verder.
Inmiddels heeft ze sinds een maand een nieuwe baan gevonden.
In die baan heeft ze dagelijks contact net klanten.
In een apotheek.
Ze helpt ze dagelijks.
Dat vindt ze het leukste dat er is.
Toch nog een klein beetje in de verpleging.
En reken maar, dat ze klantvriendelijk en tactisch is.
Plenty van huis uit meegekregen.
Ze krijgt van de baas trouwens ook nog een opleiding.
Kijk, dat is werken met hart en ziel.
Ze is eerst thuisgekomen in haar eigen hart en ziel.
Wil je ook werken met hart en ziel?
Dan mag je familie- en loopbaanopstellingen niet missen!
Dat kun je ervaren tijdens een 1– daagse masterclass .
See you there ok?
Bodo