Ik weet waar je schoenen lopen!

Ik weet waar je schoenen lopen!

Er hoort nog een woordje achter deze zin, iets met k...zak!

We gaan aan de gang met je cv, met je LinkedIn-profiel, etc. en ik ga je helemaal klaarstomen om succesvol te solliciteren! Maar eerst ...

Vaders loopbaan liep al niet helemaal vlekkeloos, hij had losse handjes, schold zoonlief uit, veegde de vloer aan met moeder en hier en daar vloog wat servies door de kamer.

Tot die ene keer toen hij weer een keertje straalbezopen `s-nachts thuiskwam en alles verbaal kort en klein ramde. Moeder nam de benen en vluchtte noodgedwongen met haar kids naar een blijf-van-mijn-lijf-huis.

Dat klinkt als een opluchting, maar daar zit je dan als moeder die door hubbie dear flink onder de duim werd gehouden met 2 kids in een kaal en leeg 3 hoog 4 achter huurflatje in een achterstandswijk, want daar is snel plek voor iemand in hoge psychische en sociale nood.

Je bent introvert of extravert en extravert als mijn klant is, ontplofte hij wel eens Het copy paste gedrag van vader. Bij een puberaal branieschoppertje van 16, 17, 18 jaar snappen we dat allemaal wel, maar branie schoppen werd branie bouwen en zo bouwde hij zijn leven op gebaseerd op boosheid om het gemis aan een liefdevolle, steunende vader niet te hoeven voelen.

Zoonlief ging keurig het leger in, ging met wat maten stappen, stapte met zijn dronken kop in de auto, reed een meneer zo van zijn sokken het ziekenhuis in, kreeg op zijn donder van de rechter en moet 3 maandjes brommen.

Toen ging er bij hem een grote knop om en sindsdien heeft hij 25 jaar lang hard gewerkt aan huisje, boompje beestje.

Bij de intake maakte ik hem duidelijk, dat ik werk met familie- en met loopbaanopstellingen. Ik zag zijn ogen mij vragend aankijken: QUE ... ?

Ik legde het uit. "Het komt er op neer dat ik je binnenstebuiten ga keren en dat je alles van binnenuit opnieuw gaat aankijken". Hij stemde toe.

Ik vroeg hem, wanneer hij achteraf terugkijkend op het traject, het traject beoordeelt met een 6, wanneer met een 8 en wanneer met een tien?

Het is een strikvraag, want daarna vraag ik: "En wanneer zou je het traject beoordelen met een 11? Dat je dus een baan vindt, dat je zegt van: Waauuuwwwww dit is met toch potverdikkie mooi man!"

Mijn klant kon die vraag toen niet beantwoorden.

Vandaag flapte hij het er zomaar uit: "Ik wil niet meer voor een productiebedrijf werken, die met werknemers omgaat alsof het productieartikelen zijn. Ik wil nu eindelijk eens werken voor een bedrijf waarop ik trots kan zijn. Ik wil fijne collega's en ik wil samen een product maken waar we samen super trots op zijn!"

"AAAahhhh" zei ik. "Je werd vroeger thuis niet gezien, niet gehoord en niet gewaardeerd en wat je aan vader oppikte was ik weet waar je schoenen lopen kl#*$*zak!"

Mijn klant knikt. "Blijkbaar heb je daar je buik goed vol van, dus nu bepaal je zelf waar jouw schoenen naar toe lopen. Eindelijk wil je dat wat ieders basale recht is. Je wilt gehoord, gezien en gewaardeerd worden. Zowel materieel als immaterieel".

Dat gaan we doen man.

Alles is met opstellingen aangekeken, we gaan nu aan de gang met je cv, met je LinkedIn-profiel, etc. en ik ga je helemaal klaarstomen om succesvol te solliciteren!

There you go!