Sorry ... ik ben emotioneel niet beschikbaar, maar wel klaar voor op vakantie
Sorry . . . ik ben emotioneel niet beschikbaar
— maar wel klaar voor op vakantie
Als jouw loopbaan lijkt op die van mijn vader (of je manager), verzuip je in die emotionele sinkhole zoekend naar waardering die je nooit krijgt — en achter je laat door op vakantie te gaan.
Ambitie. Drive. Maatpak strak. Ellebogen geslepen.
En dan (natuurlijk) per ongeluk een collega pootje haken terwijl je hem in je hoofd “sukkel” noemt.
Welkom in het loopbaanparadijs van mijn vader.
Of zoals ik het tegenwoordig zie: de heilige bedevaart naar status, erkenning en het liefst ook een lintje van de Koning. Alleen was het lintje vervangen door burn-out en een kind dat later loopbaancoach zou worden. Oh de ironie.
Mijn vader, mister Tough Love, schopte het bijna tot Adjunct Directeur bij Philips. Elke dag fogging serieus op missie. Strak gescheiden: werk is werk, privé is voor softies.
Zodra hij thuis was, begon zijn tweede shift: de Grote Vaderlijke Terugtrekking.
Mijn zusje en ik? Parkeerden onszelf achter de Fabeltjeskrant. Mama? Caballero zonder filter. Papa? Sigaar en jonge jenever.
Strategisch overleg tussen 18:00 en 19:00 met code rood: geen jankende kinderen in de buurt.
En geloof me, als je als kind de emotionele thermostaat in een ruimte leert aanvoelen vóór je op school leert rekenen, dan word je óf therapeut, óf blaffende directeur met bindingsangst.
Op foto's lijken we gelukkig. En weet je? Soms waren we dat ook. Vooral op vakantie in Frankrijk.
Op de Route du Soleil scheen de zon oogverblindend, maar hoe meer we Parijs naderden hoe groter de onweerswolken in onze auto werden. Aaah kijk, daar is de Périphérique, waar menige relatie tot Vesuvius uitbarsting komt en de emotioneel verbrandende lava nog weken lang smeult.
Papa werkte zich letterlijk kapot. Burn-out (toen heette dat overspannen). Mama zorgde, regelde, hield de tent draaiende én probeerde geliefd te worden door een man die z’n eigen emoties in een kluis had gestopt en de sleutel weggooide.
Ik vertel je dit niet omdat ik slachtoffer ben.
Wel omdat ik klanten begeleid die slachtoffer zijn van blaffende managers.
Of misschien ben jij wel die man of vrouw geworden.
De vermijdend gehechte carrièretijger die denkt dat het pas veilig is om lief te zijn als alles afgevinkt is.
Maar de werkelijkheid is dat hij afgevinkt wordt door zijn vrouw die bij hem wegloopt, door één of andere ziekte die zijn stress serieuzer neemt dan hijzelf of omdat hij op zijn werk weg georganiseerd wordt.
Of de angstig gehechte overpresteerder die denkt: “Als ik maar genoeg werk, gaan ze van me houden.”
Maar de werkelijkheid is dat ze thuis fungeren als de lieve de sloof die voor haar hubby anti sexy en dodelijk saai is en voor haar blaffende manager fungeert als klagende kliko die al zijn emotionele en taakgerichte shit dagelijks bij haar aanstampt.
Dus ja — ik heb het vak van loopbaancoach niet ‘gekozen’, het heeft míj gekozen.
En met meer dan 250 video testimonials (ja serieus, 95% succesgarantie), durf ik dit te zeggen:
Je hoeft niet eerst kapot te gaan om te veranderen.
Maar als je dat wel bent: welkom.
Hier begint de échte loopbaan.
Klik op
Ik wil de rollen niet na, maar voor de zomervakantie omdraaien. Doe mij dus dat bakje thee of koffie in Heerenveen of Nieuwegein met een gratis loopbaanopstelling en strategisch loopbaanadvies.
Ik spreek je graag,
Bodo