Het mag weer.
We doen een extra wijntje.
Ik doe mijn haar los, zeg po@p en bestel er een olijfje bij.
Ben aan het gieren met Roos.
Ze is directiesecretaresse.
“Typmiep” noemen ze me” zegt ze, “ze moesten eens weten”.
Ze werkt er al 26 jaar.
Is met de tent meegegroeid.
Haar baas begon als zzp’ertje en nu issie multimiljonair.
Dikke stress heeft ie, dat wel.
Laatst was hij op Schiphol zijn paspoort kwijt.
Roos is zijn alles en redt hem weer.
Zij in een taxi naar die tent voor plezier.
Hij houdt namelijk van spelletjes met zweepjes en zo.
Maar dat mogen ze thuis niet weten.
Daar dregde ze zijn paspoort op.
Met gillende banden naar Schiphol.
Net op tijd.
Deze baan is Roos op het lijf geschreven.
Voor haar ziel is het een warm bad.
Wordt ze vorstelijk voor beloond.
Een appartement in Marbella heeft ze ervan betaald.
Da’s heeuuullll anders voor Marlies.
Ze zit naast me en lijdt aan psychische Anorexia.
Vindt zichzelf haast niets waard.
Als ze in de spiegel kijkt, ziet ze amper talenten.
Ze snapt, dat ze ze ergens wel heeft die talenten.
Maar ze zitten als paaseieren goed verstopt.
Innerlijk doodop is ze.
Ondertussen schenkt ze haar werkgever haar mooiste jaren.
Al jaren lang.
Want ja iemand moet het toch doen vraagt ze me?
Ik zucht.
Ze doet administratief ondersteunend werk
Dat zijn de nette bewoordingen.
Ik noem het tikpoes.
Ze zit bij me, omdat ze wel klaar is met tikpoes spelen.
Ze tikpoest voor de afdeling HRM.
Een enkel keertje mag ze invallen.
Dan eet ze wat soulfood.
Krijgt ze meteen minder psychische Anorexia van.
Maar niet te veel hoor, want stel voor ze gaat lekker in haar vel zitten!
De organisatie weet dat ze heeft geleerd voor tikpoes.
Staat in haar dossier.
Niet zomaar tikpoes hoor.
Voor tikpoes plus.
Op het papiertje staat ‘Directiesecretaresse’.
Maar ik noem het tikpoes plus.
Ze zijn aan het reorganiseren.
Eén van de oudgedienden werd als eerste weg georganiseerd.
“Zorg je wel, dat je handiger gebruik maakt van je talenten?” fluisterde hij in haar oor.
Ze keek hem schaapachtig aan.
“Hoezo?” vroeg ze.
“Je hebt me wel gehoord” antwoordde hij.
Daarna ging ze weer naar haar zielsmatige afwerkplek.
Super servicegericht is ze.
Als in de vacaturetekst “dienstverlening zit in je genen” staat, mag ze vooraan staan op numéro uno.
Maar daar is ze te bescheiden voor.
Liever wordt ze gefusilleerd.
Oeps spelfoutje.
De tent is aan het fuseren.
Gaan ze meer doen met minder mensen.
Punt is, dat je ziel het voor het zeggen heeft.
Niet jij.
Je ziel bepaalt in welk bad ze het fijnste poedelt.
De één knapt ervan op en de ander knapt erop af.
Bij Roos vindt haar ziel secretaresse werk super fijn.
En Marlies haar ziel wordt er een secreet van.
Daarom gedraagt ze zich als deurmat.
Heb Marlies een extreem krachtige oefening meegegeven.
Zo ontdekte ze haar levensopdracht.
Eigenlijk is het heel simpel.
Zelfs een soepkom heeft een taak.
Elke plant is geschapen met een specifiek doel.
Elk dier heeft een opdracht.
Jij ook.
Dat is je levensopdracht.
Zo lang je niet doet waar je voor gemaakt bent, heb je de stroom tegen.
Als je wel werk doet waar je voor gemaakt bent, heb je de stroom mee.
Vandaar mijn succespercentage van 95%.
Marlies ontdekte haar gave.
Balans.
Ze houdt het gezin thuis in balans.
Op het werk houdt ze de complete afdeling in balans.
En passant is ze met haar 2 kleine guppies bij de homeopaat geweest.
De huisarts vond darmkrampjes normaal.
Zij niet.
Nu zijn ze genezen.
Niet dankzij de huisarts.
Dankzij moeder natuur.
Je kunt de vervolgstappen van Marlies wel raden.
Kan ze stoppen de deurmat voor een ander te zijn.
Ben jij een deurmat?
Ben je toe aan echt mooi werk?
Werken met hart & ziel?
Ik help je graag.
Met 95% succesgarantie.
Welkom!
Klik op Ben jij een deurmat?
Cheers,
Bodo
