Hoe een loopbaan door de coniferen piept

Bescheidenheid siert een mens, maar geen werkzoekende.

Laat ze het tot kerntalent verheven hebben die bescheidenheid.

Belize is 45 jaar en heeft twee dochters.

Ze heeft geen midlife crisis, integendeel vindt ze zelf.

Een mens doet gewoon wat ie moet doen zegt ze.

Drie jaar geleden overleed haar man aan een hartaanval.

Een voorbeeldig huwelijk vindt iedereen.

Maar wat ze niet weten, is dat haar koffer talloze keren gepakt en al onder het logeerbed klaarstond.

Ready to take off, waarom deed je het niet dan vraag ik?

De kinderen zegt ze.

Als die beginnen te huilen, omdat hun hart uit elkaar wordt gescheurd tussen vader en moeder, daar kan ik niet tegen.

We zijn samen even stil.

Wat veel moederliefde!

Hoe een loopbaan door de neus werd geboord

Na zijn overlijden is er een wereld voor haar open gegaan.

Het bestond niet.

Geen haar op haar hoofd die eraan dacht.

Ze las het in de Linda.

Iets over autisme.

Zou haar Henk . . . ?

En toch heeft hij van me gehouden zegt ze, dat weet ik zeker!

In grote lijnen vertelt ze me haar levensverhaal.

Ze leerden elkaar kennen in de studententijd.

Hij werd makelaar.

Eerst woonden ze in een dorp.

Ze kregen 2 prinsessen van dochters, beiden beeldschoon en blond; hun hartewens werd vervuld.

Toen de rek uit de omzet was verhuisden ze naar een kleine stad.

De meiden zaten nog maar net op de lagere school en een nieuwe school uitzoeken was goed te doen.

Een nieuw huis uitzoeken en smaakvol inrichten, omdat er wat meer budget is da’s bepaald geen straf.

Haar man zat inmiddels alweer aan zijn chiquere plafond en ze verhuisden naar één van de grootste steden van Nederland.

Kon Belize alwéér nieuwe scholen voor de meiden regelen en een nieuw huis inrichten.

Als je makelaar bent, dan moet jouw huis natuurlijk zo ongeveer uit VT wonen komen.

Hoezo een loopbaan die niet zo veel voorstelt?

Bescheiden en behulpzaam als Belize is, beheerde ze ondertussen wat zijn agenda en tussendoor fietste ze ook wat administratieve kleine dingetjes voor elkaar.

Ach, dat stelt heus niet zo veel voor hoor zegt ze, want die meiden zaten inmiddels op de middelbare school en als er iets is waar ik een hekel aan heb, dan is het wel niets doen.

Uuuhhmmm sorry zeg ik.

Je hebt een gezin op de rails gehouden en je man parttime geholpen.

Wil je alsjeblieft voor me opschrijven wat je de afgelopen 20 jaar allemaal hebt gedaan?

Het werd een compleet en goed gevuld curriculum vitae.

Het is een klassiekertje.

Zij doet het gezin en hij doet het inkomen.

Hoe meer materiële voorspoed er kwam, hoe ongelukkiger ze werd.

Ze voelde de afstand tussen haar man en haar groeien en ze voelde aan haar water, dat het niet meer goed zou komen.

Eigenlijk voelt ze zich wat schuldig.

Hij kreeg een hartaanval en op de zeer druk bezochte crematie met petit fourtjes bij de koffie moest ze heus een traantje wegpinken, maar ze was vooral opgelucht.

Twee jaar geleden heeft ze hun paleis verkocht.

Voor haar symboliseerde het eenzaamheid.

Ze kocht er 3 rijtjeshuizen voor terug.

Eén voor zichzelf en twee om te verhuren.

Weer huizen opnieuw inrichten.

Om de batterij weer op te laden kocht ze ook een zeilboot.

Komt ze na 20 jaar tot zichzelf.

We bespreken de opties voor werk.

“Ik ga heus niet voor elke Jan Doedel aan het werk flapt ze er uit; ik ben ondertussen financieel redelijk onafhankelijk”.

Daar staan we een poos bij stil.

“Dus je hebt hem 20 jaar van je leven gegeven en het allerliefste had je er liefde voor teruggehad” vraag ik?

“Klopt” zegt ze.

Ik vraag haar of ze hem vergiftigd heeft.

Grote ogen kijken me aan.

Of heb je hem stiekem gewurgd?

“Nee natuurlijk niet” zegt ze.

Dan heb ik nieuws voor je, zet je schrap ok?

Jullie zijn uit liefde voor elkaar getrouwd.

Je hebt hem 20 jaar van je leven gegeven.

Onderweg ben je onschuld kwijtgeraakt, want je dacht toch echt dat het aan jou lag.

Maar het is andersom.

Je hebt te weinig liefde van hem ontvangen, maar wel 2 dochters die uit liefde zijn geboren en jullie liefde belichamen.

En hij heeft je materieel goed verzorgd achter gelaten.

Kun je dat tot je nemen?

Kun je dat echt met dankbaarheid aanvaarden?

Je hebt er geen rottigheid voor uitgehaald en niemand een loer gedraaid.

Het is echt voor jou bestemd.

Je bent lang genoeg gebukt gegaan onder al het zware.

Maar nu is de tijd daar, dat je gewoon weer in het leven trots overeind mag staan en al het moois dat het leven te bieden heeft inademt, bijvoorbeeld als je op je zeilboot op het IJsselmeer vaart.

Belize had in het leven een tik op haar neus gekregen.

Join the club, daar zijn er wel meer van.

Ik help werkzoekenden die kras op de ziel te fixen.

Dan kan de innerlijke motor weer volop draaien en komt de potentie goed los.

Kan niet anders, dat dan de energie goed op gang komt.

Waar wil die energie heen?

Naar jouw doel.

Waar je voor gemaakt bent.

Wie je in het echt diep down bent.

Hoe belachelijk kan een baan op je pad ploffen?

Als je dat weet, komt die baan vanzelf uit de lucht ploffen.

Soms uit de meest onwaarschijnlijke hoek.

Eén van Belizes medecursisten is Ydo.

Bij hem is de baan op één van de meest belachelijke manieren op zijn pad gekomen die ik ooit gehoord heb.

Kijk anders zelf maar eventjes naar Het filmpje van Ydo. 

Ik zie Belize kijken van uhum, hij wel ja.

Hoe een loopbaan door de coniferen piept

Nou, de baan kwam bij Belize NOG belachelijker om de hoek kijken.

Het was letterlijk de buurvrouw die haar hoofd door de coniferen stak.

Ja moet je horen zegt ze, mijn man is chirurg en in zijn maatschap zoeken ze ondersteuning.

Heb je interesse?

Het vervolg laat zich raden.

Belize wil maximaal 20 uur per week werken.

Dat vinden ze ok.

Eigenlijk wil ze een halfjaar contract, zodat ze in de zomer weer lekker kan gaan zeilen.

Dat ziet de maatschap niet zitten.

Na een half jaar ben je amper ingewerkt zeden ze.

Ze wilden haar echt heel dolgraag hebben.

Het werd dus een jaarcontract.

Denk jij nu doe mij ook maar zo’n rondje?

Je bent welkom.

Maar ik moet je even waarschuwen.

Een loopbaantraject gaat bij mij een stuk dieper dan gemiddeld.

Je wordt redelijk binnenstebuiten gekeerd.

Daar krijg je wel wat voor terug.

Maar liefst 95% zekerheid dat je de baan ban je leven ook echt te pakken krijgt!

Klik anders even op Doe mij ook zo’n rondje. 

Moet je trouwens wel opschieten, de eerste training is al komende week dinsdag en woensdag, dus hurrryyyy up!

Cheers,

Bodo

P.s. Belize is niet haar echte naam.

Ze heeft dit artikel gelezen en is er akkoord mee, ‘mooi geschreven’ appte ze me zojuist.

Dit artikel verschijnt op dinsdag 3 november.

En da’s heeeuuulllll toevallig Belize’s eerste werkdag.

Omdat ze wat bescheiden is aangelegd geef ik felicitaties graag aan haar door, dus je reactie is welkom!