Gisteren was er de Inspiratiedag met als thema: “Talenten”.
Er waren 6 cursisten, die meer talenten wilden, die hun talenten beter zichtbaar wilden, die meer uit hun leven en hun loopbaan wilden halen.
Rijna was co-trainer, dus we waren met 8 personen. Nou is dat best een klein, relaxed aantal personen, heerlijk om aan de grote tafel te starten met koffie, thee en een voorstelrondje.
In de Wachtkamer van mijn Leven
De 3e cursiste was aan de beurt:
“Ja hoi allemaal, mijn naam is dus Marjolijn, ik ben 45 jaar en single. Ik werk bij een groot landelijk bedrijf. Ja, eerst was dat heel gezellig, ik hoefde vanuit thuis maar een half uurtje te reizen, dus dat was perfect. Zo’n 5 jaar geleden verhuisde het hoofdkantoor naar Utrecht en sindsdien reis ik met de trein. Anderhalf uur heen en anderhalf uur terug. Sinds 2 jaar heb ik ook nog eens een leidinggevende die zo anders is als mijn vorige baas. Ik heb echt van alles geprobeerd, maar ik kan er helemaal niets mee”.
We namen een slokje thee en koffie. Je voelde de energie een beetje beklemmender worden. Maar ja, we zaten nog geen klein half uur om de tafel en je wilt met zijn allen niet zo snel iemand verbaal in de nek springen. Dus zag ik allerlei woorden en gevoelens via de ogen heen en weer over de tafel vliegen, die met een slokje thee en koffie in een mum van tijd allemaal weer werden ingeslikt.
In de Wachtkamer van mijn Leven
Na een slokje Cappuccino flapte ze eruit: “Soms zit ik in een wachtkamer op het station op de trein te wachten, maar ja, ik denk dat ik al een hele poos in de wachtkamer van mijn eigen leven zit”.
Marjolijn flapte het er pardoes uit.
Als iemand iets zegt dat zo oprecht is, zo ontwapenend en eerlijk, dan krijg ik kippenvel. Ik moest aan Joe Cocker denken: “Unchain my Heart”.
Met één opmerking maakte Marjolijn een groot gebaar. Door haar pijn met ons te delen, besluit ze om een soort van uit de kast te komen. Het is mooi geweest, het wordt tijd om vanuit de wachtkamer naar buiten te stappen en de frisse buitenlucht op te snuiven, wie weet schijnt de zon wel. En vandaag duwde ze in elk geval haar voet tussen de deur.
Daarmee zette ze meteen een andere deur open. De deur naar anderen, zodat ook zij gewoon zichzelf kunnen zijn.
We gingen verder met wat tekst en uitleg over wat talenten nou eigenlijk zijn, waar ze vandaan komen en waarheen ze stromen. Dat als je ergens werkt waar het voor jou niet veilig is, dat je talenten zich dan achter een muurtje verstoppen. Dat er dus warmte en humor in ene organisatie nodig is, zodat je kunt floreren.
Zo’n ochtend zitten de meeste cursisten een beetje de kat uit de boom te kijken. Liefde gaat door de maag, dus een lunch met zelfgemaakte salade met knapperige bladsla, stukjes champignons, walnoot en courgette tezamen met brood van de warme bakker Boonstra hier uit Akkrum doet dan kleine wondertjes.
We deden een oefening die inzichtelijk maakte hoe het komt, dat je talenten soms te weinig stromen.
Zo vertelde Marjolijn, dat haar vader overleed toen ze 15 was. Plof, die zagen we even niet aankomen.
Nou, en haar moeder kreeg na 2 maanden een relatie met de leidinggevende van haar vader.
Marjolijn ratelde nog wat door, maar het draaide een beetje voor mijn ogen.
Weer een plof. Marjolijn barstte in tranen uit.
In de Wachtkamer van mijn Leven
Ze heeft haar hele leven hard gewerkt om zich staande te houden. In haar eentje.
Toen ze 15 was ging het licht uit. Ze heeft een peertje gevonden en eigenhandig de lichtknop omgedraaid.
Er brandt nu licht in haar leven, maar het wordt wellicht tijd dat ze buiten bloemen in de berm gaat plukken en deze thuis in een vaas neerzet, dat ze dansend in de zon en neuriënd van blijdschap naar de ijssalon rent om een Italiaans ijsje met 5 bolletjes en slagroom er bovenop te halen.
Het gaat vaak zo. Als de cursisten de trainingsruimte binnenkomen, dan denken ze dat ze de enige zijn met een vlekje. Ze kijken door de ogen met ingehouden tranen naar de ander. Door de tranen wordt een ander vanzelf groter, waardoor zij zelf nog kleiner worden.
Met een huilbui stopt het zichzelf kleiner en de ander groter maken. Hulde aan de lef!
P.S.: Marjolijn heeft in het echt een andere naam.
Met hartelijke loopbaangroeten,
Bodo
P.s. Heb je zin in een Inspiratie? Klik dan op Inspiratiedag.
