Knuffelmatinees en sollicitatiegesprekken
Je ziet het niet aan me, maar ik heb een kater.
Het is een flinke kater!
Net als zijn vader.
Dat was ook zo'n enorme kater.
Zijn opa, dat was pas een joekel van een kater!
Het beest paste amper op de foto.
Een oortje, een pootje of een stukje staart, altijd miste er wel wat op de foto.
Meneer beer heette het beest.
Nick en Simon
Als je zo'n klein schattig snorrend katertje met een paracetamolletje kunt aborteren, dan is het natuurlijk geen echte, blijvende kater.
Mijn vrienden zeggen dat ik katers van formaat heb.
Dat ze niet voor de poes zijn.
Als je aan Bodo komt, kom je aan zijn kater.
Sommige mannen geven de dingdong in hun pantalon een naam.
Ik niet, namen geef ik alleen aan mijn katers.
Deze kater heet Simon en zijn zusje heet Nick.
Een toast op alle katers
Het hebben van een kater zit in mijn familie.
Ik heb er veel gehad.
Net als mijn moeder.
Ze had het zusje van Bonnie St. Claire kunnen zijn.
Daarom toast ik nu even met mijn moeder op alle katers.
Mijn vader had het niet op katers.
Wel de vader van mijn moeder.
Hij zat soms al s-ochtends in de kroeg zijn kater te zoeken.
Zeg nou zelf, als je zo'n innige band met je kater onderhoudt kom je er natuurlijk nooit vanaf!
De kater van mijn overgrootvader
Zijn vader kon er trouwens ook wat van.
Ik heb een foto, waarbij ik op schoot van mijn overgrootvader zit.
Hij hield ook van teckels.
Op die foto zie je dus zo'n kwispelend mormel.
En kijk, achter dat bankje zie je het puntje van een heuse, dikke katerstaart tevoorschijn komen.
Als katerkenner zie ik dui-de-lijk het verschil tussen een poezen- en een katerstaart.
In een verkeerd lichaam
Maar mijn Simon heeft een probleempje.
Hij zit in een verkeerd lichaam.
Niet dat mijn kater een poes zou willen zijn.
Met poesjes heeft hij namelijk hele andere plannen.
Nee, hij lijkt een hond.
Als knuffelmonster knuffelt mijn lieve Simon met alles en iedereen.
Zodra mijn bezoek op de bank zit, trekt Simon een sprintje naar op schoot.
Hij is ook gek op mijn schoot.
Knuffelkater
Buiten knuffelt hij met alles en iedereen.
Alle postbodes in het dorp kennen hem.
Tijdens Corona werden er zelfs knuffelmatinees georganiseerd.
Die kids hier in het dorp mochten niet met oma en opa knuffelen, maar wel met mijn lieve Simon.
Zo werd hij de VIP-kater van het dorp!
Knuffelmatinees en sollicitatiegesprekken
Niet elke kater is trouwens even knuffelig.
Sommige katers zetten overal hun klauwen in.
Er zitten zelfs moordmachines tussen!
Maar mijn Simon is een knuffelmonster.
Wist je al dat er ook knuffelmatinees in organisaties zijn?
Daar heten het sollicitatiegesprekken.
Dan mogen poezelige en katerige sollicitanten alvast naar de kattenbak van hun nieuwe baasje lopen om even miauw te roepen.
Een kater van het werk
In restaurants en ziekenhuizen spinnen poezen niet meer.
Daar blazen ze naar de baas en pissen dan tegen het hek.
Baasjes miauwen dus om het hardst naar personeel.
Wat zeg ik, ze krijsen het uit!
Arbeidsmarkt poezelig lief
Kijk, als je het handig aanpakt, rollen ze de rode loper voor je uit.
Krijg je een kattenbak met vloerverwarming.
Mijn klanten krijgen dat namelijk voor elkaar.
Ze paraderen lekker eigenzinnig door de deur naar het sollicitatiegesprek.
Dat zeggen ze zelf ook.
Daarom is mijn klanttevredenheid een 9,3.
Klik op Waarom geven ze hun baan een 9 of een 10?
Succesvol solliciteren
Ben jij dat kattenvoer van het huismerk zat?
Wil jij Sheba met een takje peterselie ernaast?
Bij mij krijg je dat!
Met een scheutje lekkere melk in de koffie.
Klik op Ja ik wil werk waarbij ik in mijn mandje lig te spinnen!
Cheers,
Bodo
