Lekker truttig

Lekker truttig

Hoera ik ga op vakantie en neem mee . . .

Het wordt de truttigste vakantie ever.

Gezellig met de camper.

Mannetje, vrouwtje en 2 kids gaan kamperen.

Haast het ideale plaatje.

Welterusten en lekker koese leave pop

Op een klein detail na.

Ik ben gay.

Toch wordt het een week mannetje, vrouwtje + 2 kids.

Vorig jaar trakteerde ze haar kids op een dagje Efteling incl. hotel.

Ze vroegen of ik meewilde.

2 Nachtjaponnen van oma geregeld, 2 pruiken met krulspelden, 2 jampot brillen en Theo- en Thea tandjes.

Na een kwartier klopten we bij de kids aan.

Gillend van het lachen hebben we ze übertruttig maar zo gezellig toegestopt, geknuffeld en welterusten gewenst.

Nu vroegen de kids of ik met de camper mee ga.

Lekker ondeugend

Ik ben wel vaker ondeugend.

Vorige week schreef ik dat ik wel houd van een lekker lapje vlees en dat een vaginistisch dieet niet voor me is weggelegd.

Over dat ene woord ontving ik 14 reacties.

Ik antwoordde dat het geen spelfout is, maar met opzet zo geschreven om jou lezer fris en fruitig te houden.

By the way dankjewel voor de reacties, want ik weet dat je speciaal de moeite neemt om me te schrijven

Maar ik ontving ook de volgende reactie:

What a load of crap deze mail. Een vaginistisch dieet? Really?

En als vegetariër heeft de ‘grap’ “ik hou van dieren zolang ze dood op mijn bord liggen” ook een baard van heb ik jou daar met een hoge irritatiefactor.

Je voelt de ziel in scharrelvlees? Je bent niet goed snik.

Ik heb als volgt geantwoord:

Yoooo voornaam,

Waar jeukt het bij jou?

Ik ben niet gediend van je verbale kots.

Als het artikel je niet zint, klik dan gewoon weg.

Jammer dat je de humor van de schrijver niet snapt.

Of je uitschrijven voor, de nieuwsbrieven is wellicht een betere optie?

Psychische Anorexia

Zou deze meneer last hebben van psychische Anorexia?

Daarover schreef ik een jaar geleden een artikel.

Prompt mailde een mevrouw met een tirade.

Ze had Anorexia gehad en verbood me om het daar ooit nog over te hebben.

Uhum, blijkbaar op het goede knopje gedrukt?

Ik kom namelijk veel mensen tegen met psychische Anorexia.

Prima opleiding en werkervaring, allemaal mooie talenten, prima uiterlijk en toch laten ze zich door hun werkgever mishandelen totdat de striemen op de ziel staan.

Heb ik trouwens ook last van gehad.

Je mag best weten, dat het vroeger thuis niet allemaal even lekker ging.

Mijn moeder had dronken buien, dus ik leerde al vroeg de handen uit de mouwen te steken en stond op mijn 13e sperzieboontjes af te wegen bij Albert Heijn, omdat er anders s-avonds geen warm eten op tafel stond.

Mijn vader vond, dat ik per sé exacte vakken op de Havo moest leren en sloeg dat er hardhandig in.

Dan snap je wel, dat ik een minderwaardigheidscomplex had dat bij Scrabble wel 2 keer de 3x woordwaarde scoort.

En toch had ik de meest perfecte ouders die ik me maar kan voorstellen.

Ze wisten gewoon niet beter.

Hun ouders hadden ook onvolkomenheden.

Soms is psychische Anorexia een estafettestokje dat van generatie op generatie wordt doorgegeven.

Totdat er ééntje is die deze traditie durft te doorbreken.

Zo iemand is deze vriendin met wie ik op vakantie ga.

We applaudisseren voor elkaar.

Hard werken

Ik heb hard gewerkt.

Mijn ouders konden in hun leven hun draai niet vinden en zijn te vroeg overleden.

Ik heb geleerd waar `em dat in zat.

Juist daardoor heb ik mijn draai in mijn leven en loopbaan wel gevonden.

Dat is privé mijn levensopdracht en in mijn werk is het mijn roeping.

Dat is het estafettestokje dat ik graag aan je doorgeef.

Don’t go there

Laten we wel wezen.

Niemand zit te wachten op een loopbaanbegeleider toch?

Als baby waren mijn eerste 2 woorden trouwens niet mama en papa, maar zelluf doen.

Laat ik die types lekker veel tegenkomen bij mijn klanten.

Want je wilt een loopbaancoach niet nodig hebben toch?

Until the shit hits the fan

De meeste mensen bellen me als ze het gewoon voelen:

STOP, HET IS GENOEG GEWEEST!

Ze besluiten het roer om te gooien.

Geen psychische Anorexia meer.

Niet meer nodeloos hongeren en lijden.

Ooit heb ik een training in assertiviteit gevolgd, maar dat hielp geen bal.

Dat heeft pas zin, als je leert met hart en ziel assertief te worden.

Nu is dat anders.

Ik heb een sterke intuïtie en geleerd erop te vertrouwen.

Vandaar, dat ik tijdens trainingen juist deel wat er in me opkomt.

Buitenstaanders kunnen denken dat Bodo er maar wat uitkraamt.

Het tegendeel is waar.

Mijn opmerkingen komen uit liefde en verbinding en zijn nauwkeurig afgestemd op je volgende stap, zodat je weer groeit.

En ja ik houd van een portie humor.

Als iemand er tijdens de training omheen blijft draaien, kan het gebeuren dat ik zeg “Hoe lang ben je nog van plan om te blijven swaffelen, of maggie er gewoon een keertje in?”

Dan schieten ze in de lach en roepen heel hard dat dit toch eeeechtnietkan.

Mijn opmerking adresseert niet je ratio, maar je ziel.

Zo wordt je ziel wakker.

Krasje op de ziel

Veel mensen hebben een krasje op de ziel.

Hoe ouder je wordt, hoe meer energie zo’n krasje wegslobbert.

Een energielek is niet handig bij het solliciteren.

Dat ruiken ze van verre.

Dan vinden ze je CV eerst mooi van verre, maar bij inzien verre van mooi.

Bovendien verraadt je non-verbale communicatie het.

Tijdens mijn trainingen wordt helder wat de kras op de ziel is en die werken we samen weg.

Daar krijg je meer zielsenergie van; da’s een ander woord voor bezieling.

Mijn vorige training werd trouwens door de 8 cursisten beoordeeld met een 9,5.

Ja ik schrok er ook van; hoog hè?

De training daarvoor schrok ik nog harder, want toen gaven ze een 9,7.

In mijn communicatie zeg ik eerlijk waar het op staat.

Deze meneer verwoordt het perfect.

Well, shit happens all the time you know.

De enige vraag die er echt toe doet is of jij de lef hebt om het aan te kijken om vervolgens stoffer en blik te pakken.

Als het antwoord ja is, begeleid ik je met liefde naar je volgende baan.

Eentje die echt leuk is.

Dat is een baan waarbij je werk het verdienmodel van je ziel is.

Hoe je dat voor elkaar krijgt?

Met het hemelse kompas.

Dat is een nieuw kompas, waarmee je vanuit je ziel koersvast door je leven en werk navigeert.

Klik op Ja mijn ziel is toe aan een kompas

Het is de beste route naar je bestemming.

Zodat je wordt wie en wat je eigenlijk al bent.

Zo.

Nu ga ik even een wasje draaien.

Kan `t mooi in de koffer.

Een week eruit is voldoende dit jaar, want ik heb gewoon knettermooi werk.

En jij?

Cheers,

Bodo

P.s.: Elke reactie is welkom, maar houd het een beetje netjes ok?