Hij werkt er nu 5 jaar.

Nooit een dankjewel en altijd pushen voor meer.

Mijn baas is mijn loopbaan aan het verknallen; de narcist!

Zijn baas heeft hem op zijn ziel getrapt.

Santos loopt leeg.

Hij vraagt me hoe lang hij dit nog moet pikken.

Als altwoord bied ik hem welwillende stilte.

Ik hoef inderdaad niet veel te zeggen.

Santos gaat nog eventjes door.

Het zijn gewoon Nijlpaarden zegt hij.

De directie en het hele managementteam, het zijn allemaal Nijlpaarden!

Altijd die bek open en brullen.

En ik maar hard werken zegt hij.

Het is nooit genoeg.

Als ik 40 uur in de week werk, dan stop ik zeg maar elk uur een brood in die grote bek.

En denk je dat die bekken een keer dicht gaan?

Nee natuurlijk niet!

Behalve 40 broden gooi ik ik er ook nog wat pistolets in voor de mailtjes die ik `s-avonds en in de weekeinden stuur.

Ik laat het weer even stil zijn en neem de aanloop naar een wending in het gesprek.

Goh jullie zijn 4 handen op één buik zeg ik heel droogjes.

Met die opmerking geef ik het reuzenrad een flinke zwieper.

Hij vertelt verder.

Waar is mijn loopbaan gebleven?

De organisatie waar Santos werkt helpt langdurig werklozen naar werk.

Eigenlijk is het een vorm van maatschappelijk werk.

Vaak gaat het om multi problem personen waar van alles mee aan de hand is.

Schuldsanering, psychische begeleiding, gebitsrenovatie, vrouwen naar een blijf van mijn lijf tehuis, sollicitatiekleding aanschaffen, Nederlandse taalles volgen, er komt vaak van alles aan bod voordat de klanten klaar zijn om bij een werkgever naar binnen gepraat te worden voor een stage of een baan.

Het management heeft besloten, dat alle consulenten voortaan HBO moeten hebben.

Dat heeft maar de helft van de consulenten.

Ze gaan de functies upgraden heeft het managementteam aangekondigd.

WTF wat is upgraden?

Ze hebben een guillotine ratrace georganiseerd zegt Santos.

Iedereen mag solliciteren op de eigen functie.

Als je ongeschikt bevonden wordt, dan krijg je twee jaar de gelegenheid om met studies en trainingen alsnog het kwalificatieniveau te bereiken.

Dat is de helft van het verhaal, ziet er best positief uit toch?

Wacht maar, totdat je de rest van het verhaal hoort.

Luister en huiver.

Ondertussen wordt iedereen als ‘preventief mobiel’ gestickerd.

Zo van het kan vriezen en het kan dooien.

Zo van we gaan je weg doen of misschien toch wel houden.

In elk geval is het killing voor de werksfeer.

Die is nu mooi morsdood.

Er zijn mensen die er al meer dan 10 jaar werken.

Ze hebben altijd goed gefunctioneerd.

Staat allemaal zwart op wit in het personeelsdossier.

Dat dossier kan nu wel door de shredder, want het is ineens niets meer waard.

Zo is mijn loopbaan waardeloos geworden.

Je mag allemaal solliciteren op je eigen functie, alsof er twijfel is dat je het wel zou aankunnen.

Er stromen allerlei gevoelens door Santos heen.

Ongeloof, vertwijfeling, boosheid, verdriet en vooral onmacht.

Het is alsof hij eerst in een fijne trein zat, maar die trein blijkt de sneltrein naar ellende te zijn.

Een sneltrein met voorlopig geen tussenstop.

Tijdens het praten kijkt hij me even een moment aan met een vraagteken op zijn gezicht.

Waarom stap je niet uit deze gekmakende trein vraag ik?

Hij lijkt mijn vraag niet te horen en dendert nog eventjes door.

Het kan nog erger hoor, zegt hij.

Tijdens vergaderingen toont de directeur begrip.

Dat hij het snapt dat iedereen het er moeilijk mee heeft.

Yeah right, hij is toch degene die alles in gang heeft gezet?

Volgens mij is het een verkapte bezuinigingsmaatregel.

Wat een slappe lul zeg!

Dan vraagt hij ons om met een smiley aan te geven hoe we ons voelen.

We mogen kiezen uit de mondhoeken omlaag, horizontaal of naar boven.

De man heeft een inlevingsvermogen van een stoeptegel.

Alsof het lekker veilig voelt om aan te geven wat mijn gevoel is.

Waarom stap je niet uit deze gekmakende trein vraag ik?

Ja zegt Santos, dat vroeg je net ook al.

Maar dat is niet zo makkelijk als jij denkt en bovendien …

Ik zeg dat het medio 2019 is.

De economie draait als een zonnetje en er is werk genoeg.

Gewoon even gezond boerenverstand ok?

Je hebt een prima opleiding, prima werkervaring en je bent getalenteerd.

En ja het even niet reuze gezellig bij je werkgever.

Dat is de ene helft van het probleem.

De andere helft is dat jij zo’n sukkel bent die er uit loyaliteit blijft plakken.

Of ben je gewoon een loonslaaf?

Nee echt niet zegt Santos.

Nou zo gedraag je je wel zeg ik.

Ik vraag of ik eerlijk mag zeggen wat ik er van denk?

Ja dat mag zegt Santos.

Beste lezer ik weet dat dat een lullige vraag is.

Natuurlijk zal Santos toestemming geven, want zijn nieuwsgierigheid overheerst.

Ik stel die vraag eerlijk gezegd om hem erop voor te bereiden dat ik zo meteen iets pittigs ga zeggen.

Nou zeg ik, eigenlijk gedraag je je net zo sub-assertief als je doelgroep.

Je jankt wat, je geeft lekker de schuld aan anderen en ondertussen houd je de situatie gewoon in stand.

Dus ja sorry hoor, maar eigenlijk ben je bij mij een Nijlpaard.

Ik zie Santos in een split second twijfelen tussen boosheid en onmacht.

Wat ben jij een meedogenloze lul zeg, zegt Santos, en hij schiet in de lach.

Mijn coaching en mijn trainingen zijn een beetje als Fisherman’s Friend: sterk spul weet je wel?

Kost een paar centen, maar dan heb je ook wat.

Maar je bent altijd vrij om je goed bestede geld lekker door de plee te trekken door er niets van te leren toch?

Dan blijf je vooral lekker janken, lekker klagen en lekker de schuld aan de ander geven ok?

Blijf dan vooral tussen de andere Hippo’s staan.

Kun je lekker samen janken.

En weer schiet Santos in de lach.

Er verstijken wat weken en Santos regelt zijn ontslag met behoud van een uitkering.

De directeur geeft eerst aan zich soepel op te stellen, maar daar komt in de praktijk weinig van terecht.

Hij ‘gunt’ Santos een compleet traject.

Dames en heren, houd je vast, fasten your safetybelts, we hebben het over een traject met alle toeters en bellen.

Een outplacementtraject met 95% succesgarantie kent bij mij 2 tarieven.

Een particulier tarief dat een stuk lager ligt dan een werkgevers tarief.

Want als ik bij een werkgever aankom met de particuliere tarieven, dan wordt dat weggelachen als Mickey Mouse tarieven.

En ik snap ook wel dat je als particulier geen werkgeverstarieven kunt betalen.

Het werkgeverstarief voor een compleet outplacementtraject met 95% succesgarantie kost kleine € 5.000,- excl. BTW.

De werkgever van Santos heeft een ander prijskaartje in zijn hoofd.

Deze werkgever van Santos stelt maar liefst € 750,- ter beschikking.

Jazeker, voor een compleet traject.

Poei zeg.

Santos heeft er zelfs een arbeidsjurist op gezet, maar zonder resultaat.

We spreken af, dat de werkgever van Santos één training betaalt.

Verder koopt hij met eigen middelen een strippenkaart van 5 gesprekken bij me.

Tijdens de training werken we met familieopstellingen.

Santos stelt zijn gezin van herkomst op.

Hij nodigt cursisten uit de groep uit voor zijn vader en voor zijn moeder.

Langzaam begeleidt hij ze naar een plek in de trainingszaal.

Ze staan in een driehoek met 3 meter afstand tussen elke persoon.

Links voor Santos staat zijn vader met de rug naar hem toe.

Rechts voor Santos staat zijn moeder en kijkt hem liefdevol aan.

Hij vertelt dat zijn vader er ineens vandoor ging met een andere vrouw toen hij 5 was.

Hij is grotendeels opgevoed door zijn moeder.

Nadien heeft hij zijn vader weinig gezien.

Plof.

Kwartje valt.

Vader leek eerst betrouwbaar.

Maar 5 jaar later niet.

Werkgever leek eerst betrouwbaar.

Maar 5 jaar later niet.

Nu loopt Santos vast.

Daarom is mijn loopbaan vastgelopen?

Yep.

Hij wil door vader gezien, gehoord, erkend en gewaardeerd worden.

Vader doet dat niet.

Naar de opstelling kijkend gaat vader dat voorlopig ook niet doen.

Hij wil door werkgever gezien, gehoord, erkend en gewaardeerd worden.

Werkgever doet dat niet.

Naar de realiteit kijkend gaat werkgever dat voorlopig ook niet doen.

Ja en nu dan vraagt Santos aan mij?

Ja weet ik veel zeg ik, het zijn gelukkig jouw ouders en niet de mijne.

Santos snapt, dat hij dit stuk zelf moet doen.

Als hij achteruit stapt, verder het verleden in, dat heeft weinig zin.

Als hij blijft staan te wachten op vader, dan heeft dat ook weinig zin.

Hij doet een stap naar voren.

Er gebeurt verder niets.

Hij doet nog een stap naar voren.

Er gebeurt nog niets.

Nog een stap naar voren.

Nu staat hij tussen zijn ouders in.

Vader draait zijn hoofd naar rechts.

Nu is er contact met vader.

Er is nu eindelijk contact met beide ouders.

We zien Santos ontspannen.

Hij kan verdere stappen zetten in de toekomst.

Niet meer met ratio en ego, maar met hart en ziel.

Wil je ook werken met hart en ziel?

Dan mag je familie- en loopbaanopstellingen niet missen!

Dat kun je ervaren tijdens een 1–daagse masterclass.

See you there ok?

Bodo