Bezieling to the MAX! extra

Ik krijg wel eens kritiek: "nee Bodo, dat zie je helemaal verkeerd. Als ik ga solliciteren, houd ik privé en zakelijk strikt gescheiden hoor"!

Ik was even in verwarring. Gelukkig heb ik een groot netwerk, dus ik heb 10 werkgevers gebeld en hen dit als stelling voorgelegd. 

Ze vonden deze stelling arrogant. Eén werkgever zei het heel treffend: "first we buy you, then we buy your resumé".  Ok dan, dus eerst komt het poppetje en dan pas je CV. 

Bij het solliciteren checken ze de facts. Ze toetsen ze op je opleiding en werkervaring.

Bovenal word je gescreend op dat wat je vooral niet wilt vertellen. Of je wel echt open, eerlijk en integer bent. 

Het werkt als volgt.

In kantoorgebouwen is er naast de deur meestal een raam. 

De selecteurs zien je door dat raampje aankomen en hun intuïtie draait op volle toeren in 5 stappen:

1- Ze kijken hoe je naar de deur loopt en deze opent. Kom je twijfelend, zelfverzekerd of bang over?

2- Zonder dat je `t bewust in de gaten hebt, vult de kantoorruimte zich met jouw energie. 

Jullie zijn nu eventjes als 2 hondjes. Wat doen hondjes als ze elkaar ontmoeten? 

Juist ja, snuffelen. Jouw energie: knapt de selecteur ervan op of knapt hij/zij erop af?

3- Daarna ontstaat oogcontact. Zoek jij dat op of juist niet? Kijk je op een fijne, zelfverzekerde en nieuwsgierige manier de wereld in?

4- De volgende stap is het handen schudden. Een klamme hand leidt tot allerlei aannames bij de selecteurs. Geef je een te stevige, te slappe of een warme hand?

5- Hoe zit je daarna op je stoel? Ben je onder deze spannende omstandigheden toch nog redelijk relaxed? Dat kan alleen als je in je zelfvertrouwen en in je leiderschap staat. 

Laat dat precies de essentie zijn waarmee ik cursisten begeleid. 

Je kunt privé en zakelijk niet gescheiden houden.

Ze zijn met elkaar verbonden. 

Het ene vloeit uit het andere voort. 

Als je jezelf lekker op de rit hebt, heb je ook je loopbaan lekker op de rit. 

Je persoonlijke ik en je professionele zakelijke ik lopen hand in hand in je beroepsleven.

Wees jezelf; zowel thuis als op je werk.

Een burn-out is echt iets heel anders dan overspannen. Niemand gaat dood van een jaartje hard werken en een schepje er bovenop. Je krijgt dus ook geen burn-out van 1, 2 of 3 jaar hard werken. 

Een goede burn-out daar doe je minimaal 7 jaar over om die op te bouwen. Bij een burn-out knapt het lijntje in je ziel. Je ligt gestrekt. 

De ziel kan het even niet meer aan en ligt gestrekt op de vloer. 

Je ziel is gevloerd. 

Verlamd.

Leeg. 

Je neemt dingen wel waar, maar hebt de puf niet om er adequaat op te reageren. 

Een boodschappenbriefje maken met 10 items erop is een hele onderneming. 

Thuiskomen met exact die 10 items ook. 

De zekering in je ziel is doorgebrand. 

Je bent opgebrand. 

Burned-out. 

Ratio, ego, hart en ziel hebben alle 4 hun eigen snelheid. 

Ego is het snelste. De turbomotor. Ego stormt niet meteen los, maar bereidt eerst alles goed voor, inclusief de timing.

Als de tijd daar is, loopt ego met 7-mijlspassen door zijn to-do lijstje en het daarbij horende takenpakket. Weinigen kunnen hem dan bijhouden.

Dan komt de hartelijke. De benzinemotor. Die stormt gewoon los, meteen plankgas.

De hartelijke heeft een groot kloppend hart en heeft de neiging te veel hooi op de vork te nemen. je kunt erop wachten: het moment dat de hartelijke vindt dat anderen te weinig doen. De motivatie zakt weg en daarmee ook de energie van de hartelijke.

Ratio komt als derde. De diesel onder ons. Eerst denken, dan pas doen, gestage maar solide voortgang. Ratio houdt van houvast middels grondige voorbereiding.

Alles wil de ratio weten en uitpluizen; wie, wat waar, hoe en vooral waarom? Ze zijn hulpvaardig en als je hen vraagt zullen ze meestal graag willen helpen. 

De voeler komt als vierde. Ziel is gewoon een trage reiziger. Dit is de tractor op de landweg waar jij net toevallig achter rijdt en je kunt niet inhalen.

Voelers hebben graag een wat bescheiden taak, wat meer op de achtergond, dienend aan de groep of aan het grote geheel. Net als paarden zijn het eerder kuddedieren.

Paarden luisteren eerst naar de groepsziel, dan naar de eigen ziel en dan pas naar het eigen ego. Wij mensen doen het vaak in precies de omgekeerde volgorde. 

Behalve dan de voelers. Zij luisteren eerst naar het grotere geheel en zijn geneigd om met meerderen af te stemmen, voordat ze aan de gang gaan. 

De ziel is dus een trage reiziger. Vandaar, dat als de ziel gevloerd en verlamd op de grond ligt, de ziel dan eerst zo'n drie maanden nodig heeft om qua energieniveau van -10 naar -5 te gaan. 

Er moet eerst weer enige energie in de ziel komen. Zolang het energieniveau te laag is, zal zich dat uiten in alle 4 de delen van de persoonlijkheid. 

Het ego is de controle en de regie kwijt. Het lukt nog niet om lekker in je kracht te komen. 

De hartelijke heeft doorgaans veel energie en humor, maar die zijn nu even fietsen. 

De voeler kan doorgaans goed contact maken met het eigen diepere gevoel, maar op dit moment weet je links even niet hoe het rechts met je gaat. 

Ratio bewaart normaliter goed het overzicht, maar dat is nu ook even zoek. 

Bij een flinke burn-out is het aan te bevelen om lichamelijk in actie te komen en kracht op te bouwen. Eerst om de dag wat wandelen, steeds meer en vaker erop uit, liefst elke dag een uur. 

Daarna is soulsearching aan te bevelen. 

Zo'n achttien jaar geleden -voordat ik voor mezelf begon- had ik een burn-out. Vier jaar geleden had ik er nog één. Dat was een hele stevige. Pas drie jaar later kwam ik weer terug in mijn kracht. 

Ik ben door de ogen van mijn ziel naar het verleden gaan kijken. Ik had graag meer liefde, warmte en veiligheid van mijn moeder willen ontvangen. Dat kon ze helaas niet zo veel geven.

Ze dronk en ze rookte te veel en kon zich in het leven amper staande houden. Zij overleed 12 jaar geleden op 65-jarige leeftijd. 

Op zielsniveau gaf ze eigenlijk niet thuis. Dat is verdrietig en pijnlijk. Het is hard werken om dat vanuit liefde en dankbaarheid een plek te geven. 

Daarna ben ik door mijn zielsogen naar mijn vader gaan kijken. Hij was erg gericht op zijn carrière. Daarna kwam pas zijn vrouw. En daarna zijn kinderen. Soms kon hij erg boos zijn.

Het huiswerk ramde hij er dan letterlijk in. Ik heb hem ervaren als onveilig en bedreigend. Op zielsniveau gaf hij ook niet thuis. 

Dan is er nog een derde element en dat is de relatie tussen vader en moeder. Daar zat amper warmte. Ze kwamen echt beiden vanaf een andere planeet. De sfeer was thuis soms om te snijden en ijzig koud. 

Soms help ik geen klanten, maar klanten helpen mij. Een mevrouw vertelde me dat haar moeder overleed toen ze 17 was en dat haar vader een rokkenjager was en vaak op pad.

Eigenlijk verloor ik op mijn 17e beide ouders vertelde ze me in een huilbui. Ik hield het niet droog en heb maar meegehuild. 

Het waren tranen van verdriet, tranen van opgedroogde energie in mijn ziel en het waren ook tranen van troost. Dit was het laatste ontbrekende puzzelstukje dat ik nodig had.

Op zielsniveau snapte ik ineens hoe het zat. Daarna namen zowel mijn zachtheid als mijn kracht snel toe. Ze zijn nu in een betere balans. 

Zo ontdekte ik de echte redenen van een burn-out: te weinig warmte, liefde en veiligheid van moeder meegekregen, te weinig positieve kracht van vader meegekregen en een slecht ontwikkeld gevoel voor samen; men leze het gezin.  

Dit zijn voor een kind de drie belangrijkste pijlers. 

Ik heb ze in alle rust aangekeken. Ik kon accepteren en toelaten dat het is gelopen, zoals het is gelopen. Dat is dé manier om de sleutel om te draaien en de deuren naar een fijne toekomst te openen. 

Voor mij zijn mijn jeugd en mijn ouders verbonden aan mijn levensopdracht. 

Nu kan ik anderen helpen te genezen uit hun burn-out. 

Niet vanuit ratio, ego, vooruitgang en gevoel, maar echt van binnenuit. 

Tijdens het schrijven van bezieling to the MAX is het volop Corona. Het heeft ons stevig in de grip. Midden april is het, we gaan Koningsdag thuis vieren; wie had dat gedacht?

Als je efficiënt ingesteld bent, heb je graag een vinger in de pap. Als je te weinig invloed hebt, als dingen anders lopen dan gepland of als je je zin niet krijgt, ontstaat er wrevel en kun je knorrig of boos worden. 

Corona verstoort onze routine in ernstige mate. Grote kans, dat je er knorrig over wordt.  Er moet veel gepland en geregeld worden; dat past precies bij de efficiënte. 

Maar als je baan op de tocht staat of als je ontslagen wordt is het slecht kersen eten en zul je eerst stoom moeten afblazen, voordat je weer wat te genieten bent. 

Als je van de hartelijke bent, ben je het liefste samen met mensen. Als ze je links laten liggen of als ze je onterecht afwijzen, kun je de ander belachelijk maken en `t weglachen. 

De van nature aanwezige levensenergie moet kunnen stromen. In het contact met anderen kun je daardoor juist heel vrolijk of melig zijn. 

Door Corona worden veel mensen gedwongen om thuis te werken. Dat is een stevige uitdaging voor de hartelijke; het missen van menselijke contacten gaat zeer doen.

Als je een gevoelsmens bent, voel je je het liefste verbonden met anderen of met een organisatie. Als men te kort door de bocht is haak je af en word je zwaar en verdrietig.

Door thuiswerken gaat de voeler zich minder verbonden voelen met de collega's en met de organisatie. Dit kan somberheid of depressiviteit opleveren. 

Wel heeft de voeler veel inlevingsvermogen en zal een ander graag helpen, hierdoor kan de ontstane afstand lang volgehouden worden. 

Als je een denker bent, wil je het liefste weten hoe dingen in elkaar steken en waarom dat het zo is. Als er te veel gevoel gevraagd wordt, haak je af en doe je niet meer mee. 

De denker zal veel informatie willen hebben over Corona: wat voor virus is het, wat zijn de symptomen, hoe kun je ziek zijn vermijden, hoe herken je als je Corona hebt, hoe en waar is het ontstaan, wat zijn de gevolgen voor de economie, wat zijn de vooruitzichten op langere termijn, hoe gaat het met de familie, zijn er boodschappen in huis, etc. 

Denkers kunnen lange tijd nuchter blijven, denken en plannen. Als dat geen zin meer heeft, kunnen ze qua energie een domper krijgen. 

Corona heeft enorm veel impact op de maatschappij en op ons allemaal. Uiteraard

• moet je er efficiënt en handig mee omgaan,
• is het nodig om hartelijk naar anderen te zijn,
• om inlevingsvermogen te hebben naar dingen die gevoelig liggen of naar mensen die het moeilijk hebben en 
• informatie te verzamelen over Corona. 

Met Corona omgaan vanuit één van de drama-hoeken heeft weinig zin:

1. boosheid zal je niet verder helpen
2. dingen weglachen gaat ook niet werken
3. depressief worden is zinloos
4. blijven piekeren maakt passief. 

Als ik niet goed weet hoe ergens mee om te gaan, kijk ik naar de nuchtere feiten:

• Corona kan dodelijk zijn
• er is geen vaccin
• er de 1,5 meter economie
• veel bedrijven zullen failliet gaan
• veel mensen zullen hun baan verliezen
• de economie gaat enorm krimpen. 

Samengevat: veel onzekerheid en veel slecht nieuws.

Je kunt nu 2 dingen doen: je verliezen in één van de emoties die bij de vier communicatiestijlen horen of . . . 

Er is geen goede, handige of adequate manier om met Corona om te gaan. Daardoor blijf je ernaar kijken; het alarmsysteem in jou dwingt je om ernaar te blijven kijken in de hoop er meer grip op te kijken, in de hoop Corona de baas te kunnen. 

Alleen hoe meer je aandacht naar het andere onderwerp gaat, hoe meer je bij jezelf weggaat. Vroeg of laat ben jij degene die met dat onderwerp moet omgaan.

Hoe meer je met je aandacht bij het andere onderwerp bent, hoe groter het andere onderwerp wordt en hoe kleiner en onmachtiger jij wordt. 

Dat wil je omdraaien. Je wilt dat het grote angstwekkende Corona onderwerp kleiner wordt en dat jij groter wordt. Dat is moeilijk, het alarmsysteem alsmaar blijft afgaan.

Je survivalinstinct grijpt namelijk in en overruled het nuchter kunnen nadenken, het nuchter ergens naar kunnen kijken en het nuchter ergens over kunnen voelen. 

Als het alarm afgaat wordt al je aandacht naar het angstobject gestuurd met als doel om daar grip op te krijgen. Maar we kunnen geen grip krijgen op Corona. 

Bij angst worden je ogen en pupillen groter, zodat je gefixeerd raakt op het onderwerp. Doe het omgekeerde. Neem qua innerlijke houding afstand en maak je ogen wat kleiner. 

Stel je voor, dat je naar een schilderij van Monet kijkt. Stel, dat dit schilderij iets vreselijks vertegenwoordigt, iets dat echt heel erg is en dat jij je helemaal de kolere schrikt. Je ogen worden dan als schoteltjes zo groot en je pupillen verwijderen zich iets, omdat ze zo snel mogelijk alles op dat schilderij willen waarnemen. 

Grote kans, dat je naar het schilderij toe wilt lopen. Je wilt het onder de loep nemen om te achterhalen waarvan je zo schrok. Desnoods wil je elke penseelstreek analyseren. 

Met name bij Monet heeft dat weinig zin. Het is een impressionistisch werk. Dat betekent, dat je het optimaal waarneemt met enige afstand en kijkend door je oogharen. 

Het is de kunst, dat je op deze manier naar Corona gaat kijken. 

Als het goed is, wordt het object qua beleving kleiner en word jij wat groter en sterker. 

Neem daar even de tijd voor. 

De volgende stap is naar het object te kijken met dankbaarheid. 

Als we iets ergs meemaken, kost het tijd om de klap te incasseren, om het te verwerken en een plek te geven. Pas achteraf blijkt het gebeurde waardevolle lessen te herbergen. Dan ga je er met steeds meer dankbaarheid naar kijken. 

Ons systeem is erg gericht op gevaar, op dingen die niet in de haak zijn en op negatieve dingen. Dit kun je weer in balans brengen met dankbaarheid. Dat maakt dankbaarheid tot voedsel voor de ziel. 

Als je te lang boos en negatief bent, dan stoot je daarmee anderen af. Dankbaarheid maakt iemand een mooi mens. Gratitude gives you inner grace. 

Je hebt nu 3 grote stappen gezet:

1- door je ogen wat te sluiten maak je het object kleiner en minder beangstigend en kom jij meer in je kracht

2- daarna heb je wat afstand genomen en kom je meer bij jezelf

3- als je er met dankbaarheid naar kijkt, kan het niet meer je vijand zijn, maar nodig je het uit om een vriend te zijn. 

Er is een vierde stap en die bestaat uit het woord misschien: "misschien kan ik wel . . . ?"

Als ik angstig, negatief of boos ben, dan draait mijn buik op slot. 

Bij het woord 'misschien' draait mijn buik weer open en voelt meteen luchtiger aan. 

Als ik naar een blinde muur kijk, voelt dat frustrerend. Het woord misschien nodigt me uit om naar de hoek van het gebouw te lopen en er omheen te kijken.

Ik word er nieuwsgierig door. Wat zou er kunnen zijn als ik om de hoek kijk? Misschien is er iets dat me helpt? Misschien vind ik daar een opening, een kans, een oplossing?

Het zijn 4 magische stappen:

1- kijken door ietwat samengeknepen ogen

2- beetje afstand nemen

3- kijken met dankbaarheid

4- misschien kan ik . . . ?

Dankbaarheid is hoogst noodzakelijke zielevoeding. Je kunt je ziel elke dag voeden door drie dingen in je dankbaarheidsboekje op te schrijven. Koop daarvoor een mooi schrift of iets wat op een dagboek lijkt.

Oprah Winfrey doet dit al vele, vele jaren en ook Brené Braun schrijft elke dag 3 dingen op waar ze dankbaar voor is. 

Door je ziel elke dag te voeden ga je in kleine stapjes de negativiteit, boosheid,  gekwetstheid en pijn een knuffel geven.

Zo ga je in kleine stapjes steeds meer naar een steeds stabielere en positievere balans in je leven.