Geduld in je Loopbaan
Weet jij nog hoe jouw eerste rijles ging?
Ik wel, het was in een Volkswagen Golf.
Wat was ik dolblij, dat ik die auto aan de praat kreeg.
Redelijk netjes reed ik de straat uit.
De tweede rijles weet ik ook nog.
Ook dat ging best heel netjes.
Mijn moeder zwaaide me met opzet niet uit.
“De eerste keer kan super spannend zijn” zei ze.
“Daar hoef ik niet nog een schepje bovenop te doen”.
Dat vond ik super lief van haar.
“Is het voor ok als ik je deze keer uitzwaai” vroeg ze bij de derde rijles”.
Omdat het best ok ging, zei ik ja.
“Tot straks” zei ik.
Ik liep naar de auto en voelde dat ze keek.
Trots stapte ik in de auto.
Deed de veiligheidsriem om.
Ik zwaaide en grijsde net als Mr. Bean.
Daarna startte ik de auto.
Was van plan om relaxed weg te rijden.
Gewoon in één soepele beweging.
Zo geruisloos als een limousine.
Ik glom al harder dan de auto.
De rijinstructeur zag mijn moeder zwaaien.
“Ja hoor, toe maar” zei hij.
Het leek eerder een hoestende Zebra met bronchitis.
Je weet wel, met horten en stoten.
Uiteraard sloeg de motor af.
Kon het hele circus fraai opnieuw beginnen.
Mijn moeder zag ik niet meer voor het raam staan.
Zij had vast stuiptrekkingen.
Zat ergens hinnikend in een stoel met de slappe lach.
Enfin, autorijden en ik: het is een huwelijk geworden met trekken en duwen.
Uiteraard zakte ik het eerste rijexamen.
Het tweede rijexamen weet ik nog goed.
De auto stond tussen twee andere auto’s geparkeerd.
Ach hoe symbolisch.
De enige uitweg was achteruit het hoekje om.
Meteen een ingreep.
Anders had ik bij het achteruit naar rechts draaien tegen de linker auto gezeten.
“Verdomd lullig van je leraar om de auto hier voor jou neer te zetten” zei de examinator later.
Ik nam een andere rijschool.
Toen ging het gewoon in één keer goed.
Haastige spoed is zelden goed.
Ik heb er een handje van.
Even in de auto stappen en snel ergens naar toe.
Toen ik net mijn rijbewijs had ging ik vlug even Chinees halen.
Ik mocht mijn moeders auto lenen.
Voor het oog van de Chinees reed ik tegen een paaltje.
Had ik weer.
Laatst deed ik het hier thuis nog.
Ook even vlug naar de Chinees.
Ging mijn trekhaak knuffelen met de auto die achter de mijne stond.
Gelukkig ben ik niet gaan werken als rijinstructeur.
Daar heb ik het geduld niet voor.
Waar ik wel veel geduld voor heb?
Om jou te begeleiden in je loopbaan.
Daar heb ik zelfs een engelengeduld voor.
Da’s meteen mijn tip voor jou.
Ben je op zoek naar je passie in je werk?
Zoek dan naar taken en naar werk waar je veel geduld en dus veel liefde voor hebt.
Geen idee waar je geduld, liefde en passie zitten in je loopbaan?
Kom dan naar de Loopbaan Boostcamp.
Krijg je in 1 dag de Regie over je Loopbaan.
Klik op In 1 dag de Regie over je Loopbaan met de Loopbaan BoostCamp.
Zie ik je daar ok?
Bodo
