Bedankt hoor!
‘Echt bedankt voor de welverdiende schop onder mijn kont’ zegt ze.
Ik hoor het Sandra nog zeggen zo’n 3 weken geleden.
Ze staat voor me met een appelflap in haar handen en tranen in de ogen.
Het was een prachtige training, met prachtige resultaten waar iedereen mee aan de slag kan.
Alleen voor Sandra niet. Sandra staat nog met lege handen.
Het is voor haar letterlijk 10 voor 12. Letterlijk nog 10 minuten te gaan en dan zit deze training erop.
De andere cursisten lachen begripvol naar Sandra, maar ze denken eigenlijk: “jij liever dan ik!”
Het wil bij Sandra niet zo vlotten. Ze weet dat ze wel klaar is met het begeleiden van hulpbehoevenden, alleen wat dan WEL!
Dat weet ze nou net niet!
Echt bedankt voor de welverdiende schop onder mijn kont zegt ze.
Het suddert al een paar maanden en de komende kerst zal ze ook wel door komen, denkt ze.
Net als het kerstkonijn.
Bij het laatste rondje is Sandra als laatste aan de beurt.
‘Nou, dan ga ik de komende weken lekker broeden op wat ik zal gaan doen, Oké?’
‘Denk je dat je dat gaat lukken?’ Vraag ik haar.
Met grote blauwe ogen kijkt ze mij aan. Die zag ze even niet aankomen.
Hoezo niet? Doe ik toch altijd?
‘Het sukkelt al ruim een half jaar’’, zeg ik, ‘en ik zie geen enkele interne verandering bij jou, dus dat gaat je niet meer lukken. Als medecursisten juo een suggestie geven, dan begint jouw reactie met, ‘ja maar.. Als ik jou een opening of tip bied dan zeg je iets in de trant van;’ja dat is een hele goeie tip hoor, MAAR het is ‘em nog net niet.’
‘Echt bedankt voor de welverdiende schop onder mijn kont’ zegt ze.
Weet jij wat er gebeurt als het lichaam de waarheid voelt?
Ja, ik vraag het jou, als lezer… Weet jij hoe jouw lichaam reageert op de waarheid?
Nou dat dus…
Er is geen ontkomen meer aan.
Het knapte in Sandra en tranen rolden over haar wangen.
Eerst deed ze nog of ze geen tranen had. Gewoon vochtige ogen.
Alsof ze een uitje aan t snipperen was.
‘OH’, zei ze door de tranen heen, ’ik geloof dat ik lekker in mijn hangmat hang.’
Sandra haar hangmat is haar comfortzone. Lekker comfortabel, relaxed, hapje, drankje, HEERLIJK!
Uh’, zeg ik, ‘weet je, je bent nu casemanager.’ Een volgende logische stap zou kunnen zijn ZZP-er of als leidinggevende aan de slag. Op allebei heb je met Ja Maar gereageerd en daarmee af geserveerd.
‘Lieve Sandra, geen enkele baan is voor 100% leuk, swingend en dynamisch.
Wil je alsjeblieft aan je ziel vragen, of ze ook bereid is om wat volwassen verantwoordelijkheid te dragen?
Wil je haar vragen om even de Pipi Langkous uit te doen en zich te gedragen naar jouw werkelijke leeftijd?
Nu waren de watervallen echt geopend en vloeiden de tranen rijkelijk.
Net zoals in het lied wat Blöf zingt;’ Harder dan ik hebben kan.’
Ze snikt en door de tranen heen zegt ze;’ lekker dom doen heeft ook zo zijn voordelen, hoor!’
‘Ja’ zeg ik, ’daarom ben je ook blond, zodat je dat af en toe extra goed kunt doen.’
En we schieten allemaal enorm in de lach.
‘Echt bedankt voor de welverdiende schop onder mijn kont’ zegt ze.
We zijn 3 week verder, Sandra staat vandaag voor mij, met tranen in de ogen en wel 2 appelflappen in de handen.
‘Ja,’ zegt ze ‘ in 3 weken tijd heb ik 2 sollicitatiegesprekken gescoord.
En 2 gesprekken = 2 appelflappen. Eentje voor jou en eentje voor mij, oké?’
Bedankt, voor de welverdiende schop in mijn K…
Heb jij af en toe ook zo’n goedbedoelde schop in je achterste nodig?
Of ken je iemand die even een zetje nodig heeft?
In dat geval nodig ik je van harte uit voor de spoedcursus over professionele depressiviteit.
Voor meer info klik op Professionele Depressiviteit.
Die is gratis.
Dat is om te janken, toch?
Gewoon gratis, zonder addertjes onder het gras.
Ga gewoon even naar de website van loopbaanregisseur.nl en na een halve minuut plopt info over deze spoedcursus vanzelf omhoog.
Dan zie ik je in Heerenveen, oké?
Tot ziens, oant sjen,
Met hartelijke Loopbaangroeten,
Bodo
