Strakke mond.

Beetje nors.

Alles in de plooi.

Onwennig.

Is 38, maar lijkt veel ouder.

Accountant issie.

Loopt als een ouderwetse cijfer schuiver.

Je weet wel, met leren aktetas.

Denkt over alles na.

Over zijn beroeping, zijn passie.

Over hoe hij zal gaan zitten.

Niels wilde liever naar time-management.

Helpt weinig zei zijn baas.

Je kunt time niet managen.

Time managet jou al.

Heeft je flink bij de poot.

Zijn baas heeft jaren geleden bij mij een training gevolgd.

Weet waar ie het over heeft.

Is wel een training met ballen zei hij tegen Niels.

Hij geeft leiding aan 10 personen.

Gaat best goed hoor zegt ie.

Oh vraag ik, zijn er dan dingen die minder goed gaan?

Er zitten 3 harken tussen.

Kan ik niks mee.

Sociale werkplaats types.

Poei, da’s nogal een uitspraak.

Ik vraag naar zijn vorige baan.

Daar gaf hij leiding aan 25 personen.

Beetje geen klik met het management vertelt hij.

Ze verlengden zijn contract niet.

Oh, mag ik even samenvatten vraag ik?

Eerst gaf je leiding aan 25 personen en dat liep niet helemaal lekker?

Nu geef je leiding aan nog niet de helft en weer loopt het niet lekker?

Zal wel toeval zijn toch?

Kan toch niet zijn beroeping, zijn passie zijn?

Je zou haast denken dat die oude grijsaard boven ons, je weet wel, ja Hij ja, Hij achter dat hemelse mengpaneel je iets duidelijk probeert te maken.

Uhum mompelt Niels.

Eigenlijk weet hij het wel.

Maar hij weet niet wat hij anders moet doen.

Oh nog even een dingetje vraagt hij.

Ze krijgen een derde kind.

Of ie eerder weg mag voor de echo.

Tuurlijk.

Pril leven heeft voorrang.

Later op de dag vraag ik of hij gespannen is.

Yep.

Thuis issie heel anders dan op het werk.

Hij komt moeilijk tot rust.

Rechts naast me zit Bart.

Brok van een vent.

Dakdekker.

Flinke stem.

Flapt eruit: “je werkt 8 uur op een dag, maar als je het 24 uur per dag met je meezeult is het verdomd hard werken gabber!”

Bart heeft een punt.

De volgende dag gaan we verder en Niels vertelt over de echo.

We zien en voelen de liefde voor zijn vrouw en het aanstaande kind.

Dat is een hele andere Niels.

Da’s ook wat de groep tegen hem zegt.

Hij ontdooit verder.

Tijdens de training werken we met familieopstellingen.

Levert hem op dat hij de oorzaak van zijn spanning snapt.

Kwartjes vallen.

Hij ontdooit verder.

Wordt gewoon een geschikte peer.

Zit zich wat groot te houden op zijn werk.

De volgende dag vertelt hij tijdens de lunch over zijn hobby.

Wat hij ziet kunnen zijn handen maken zegt ie.

Mooi.

We voelen het.

Zijn beroeping, zijn passie.

Elke 2 jaar koopt hij samen met zijn vrouw een huis of flat.

Liefst een bouwval.

Dat knappen ze helemaal op.

Voor de verhuur.

Of voor de verkoop als ze een lekker prijsje kunnen vangen.

We voelen zijn passie en zijn ogen fonkelen. 

Nog relaxter issie als ie erover vertelt. 

Zijn beroeping, zijn passie kwam op kousenvoeten al even mee lunchen. 

Wij weten het al.

Bij de ander zie je het namelijk veel sneller.

De kookwekker tikt.

Tikt totdat bij Niels het kwartje valt.

En anders helpen we hem een handje bij de volgende training.

Maar eerst moet ie zich nog een week of wat in een strak accountantspak hijsen.

En doen alsof hij dit super leuk werk vindt.

Gewoon bij je baas de boel open gooien.

Hij weet het allang en gunt je het aller beste.

Anders had je hier niet gezeten.

De vraag is of jij jezelf het beste gunt?

Cheers, Bodo

P.s. 1: Zin in een training met ballen?

Of eerst een 1-daagse Masterclass?

Moet je trouwens ook ballen voor hebben.

Gaat namelijk ergens over.

P.s. 2: Heb Niels eerst even gebeld.

Of ik over hem mag schrijven.

Hij schoot in de lach.

Jij wel zei hij.

Thanks!