Een haat-liefde verhouding heb ik met de camera.

Meer haat dan liefde.

Knikkers scheet ik.

Filmpjes zijn super handig, weet ik.

Met vloggen zijn filmpjes anders.

Geen dure camera’s.

Geen cameramannen, kunnen trouwens vrouwen zijn.

Dure montage: sure.

Mijn filmpjes hebben `n kenmerk.

Één shot.

Kritisch op mezelf?

Ikkuhhh?

Ja dat is de haat-liefde verhouding met de camera.

Oooh?

Ja jij ook hè?

Bij mij staat met stip bovenaan: what you see is what you get.

Dan maar niet alles tot in de puntjes gemonteerd en zo.

Nou begeleid ik veel cursisten tot en met hun nieuwe baan.

Vroeg of laat is er het sollicitatiegesprek.

Dat is in overdrachtelijke zin hun gesprek voor de camera.

Da’s allemaal leuk en aardig …

Totdat ik zelf voor de camera moet.

Daar issie weer, die haat-liefde verhouding.

Eerlijk gezegd meer haat dan liefde. 

Heb zitten broeden.

Het ei diende zich aan.

Heb zitten persen.

Het ei bleek groter dan een kippen-ei.

Nog harder broeden.

Tijdens het tok tok tokken bleek dat ei nóg groter.

Moest nog harder persen.

Best pittig hoor …

Stel je bent een kip en je legt een struisvogel-ei …

Tooook, het is gelukt!

Ik heb de code gekraakt.

De code waarom het zo stervens-eng is voor die k@* camera.

Waarom je je zo akelig naakt voelt.

Wil je weten wat de stervens-code is?

Klik dan op Stervens-code gekraakt van presentatie-angst.

En nou komt ie.

De hamvraag is wat je eraan kunt doen.

Dat heb ik op mijn cursisten uitgeprobeerd.

Ze wisten het niet, maar ze waren eventjes mijn proefkonijnen.

Soms drijf ik het lekker op de spits.

Jezelf presenteren gaat over jezelf blootgeven.

Laat ik daar hele geestige oefeningen voor bedacht hebben.

Monique hoorde ik zachtjes ‘slik’ zeggen.

De oefening zelf is best kort.

Maar een paar minuutjes.

Janken.

Daar ging ze.

Ja nu heb je het voor elkaar zei ze.

Got me there zei ze.

Is pijnlijk.

Maar ik weet nu waar het `em in zit.

En dus kan ik het loslaten.

En hoppa daar kwam haar mooie smile tevoorschijn.

Als je deze oefening kunt doorstaan, dan heb je het te pakken.

Dan kun je het.

Presenteren.

Je voelt het.

Dat je charisma hebt.

Dat je het gewoon aan je kont hebt hangen.

Doen we er een fotoshoot bij.

Voor een pakkende foto op je CV en LinkedIn.

Klik zei mijn camera.

Dat was de laatste foto.

Voor de laatste cursist.

Klaar om samen te gaan lunchen.

Ja en jij dan Bodo riep Johan.

Weet je wel dat je saaie filmpjes op je site hebt staan?

Hatseflats … die zag ik eventjes niet aankomen.

Je bent dynamisch zei hij, maar je filmpjes zijn dat niet.

Ok dan.

Dankjewel.

In je trainingen zijn je woorden raak en pakkend, maar niet in je filmpjes.

Incasseren.

Gewoon accepteren.

Dus ik heb verder zitten broeden.

Wat scheet ik knikkers!

Wat ie zei deed best zeer.

Waarschijnlijk omdat het gewoon afschuwelijk waar is.

Heb een selfie stick op batterijen gekocht.

Daarmee nieuwe filmpjes geschoten.

Zoals het filmpje bovenaan de website.

Tijdens de presentatietraining besteden we veel tijd aan de elevator pitch.

Johan zat me te jennen.

Of ik ook zo’n pitch heb vroeg ie.

Ja ik was aan de beurt.

Nu moest ik mezelf presenteren en pitchen.

Johan heeft een handje geholpen bij het filmen.

[embedyt]

Dat ik mijn filmpjes voor mezelf ok vind, dat is tot daar aan toe.

Maar ik leg de lat hoger.

Ze moeten ook voor jou ok zijn.

Heb de afgelopen week allemaal nieuwe filmpjes geschoten.

En teksten herschreven voor mijn trainingen.

Kijk zelf maar eventjes op de pagina voor mijn trainingen.

Ik hoor graag van je wat je vindt van de filmpjes.

Remember bij het kijken: what you see is what you get ok?

Ennuuuhhh ik dacht dat als ik dan toch pagina’s opnieuw aan het schrijven ben …

Heb ook de pagina voor Regie in 1 Dag opnieuw geschreven.

Oh chips, daar moet ik nog wel eventjes een nieuw filmpje voor opnemen.

Oh is toch nog gelukt, zeg maar op de valreep.

See you,

Bodo

P.s.: Zin in 5% korting? Kun je krijgen! Maar alleen als je abonnee bent van mijn nieuwsbrieven.