Bloedje zenuwachtig was ik.
Net 29 jaar oud en solliciterend als salestrainer.
Ze verkochten verschillende trainingen.
Tijdens het sollicitatiegesprek kreeg ik natte voeten.
Maar ja, ik ben nou eenmaal geen opgevertje.
Wegrennen met de staart tussen de poten is niet mijn ding.
Gewoon mijn kop ervoor en knallen.
Ik kreeg de baan.
Maar niet voor lang.
Ontslagen
We hebben het over 1992.
De eigenaar was een controllfreak.
Van de directeur mocht je niet roken.
Ik kon het niet laten en rookte heel vlug één peukje op het toilet.
Als verslaafde denk je dat niemand dat ruikt.
Amper op mijn stoel zat ik.
Daar kwam de directeur himself aangestoven.
"Doe open die lade!" brulde hij door de hele hut.
Het liefste verschrompelde ik en ging ik in rook op.
Met een rooie plofkop trok ik mijn burearaulade open.
Hij gritste het pakje peuken eruit en knalde het voor mijn neus op tafel.
"Niet moeilijk doen man!" brulde hij verder.
Hij haalde één sigaret eruit.
"Ga maar roken en met 5 minuutjes weer terug!"
Zelden heb ik met zulke knikkende knieën een sigaret opgestoken.
Je voelt `em al aankomen.
We hadden bepaald geen klik.
Aan het einde van mijn proeftijd ontslagen.
Ik was het enorm niet eens met hem.
Maar na een paar jaartjes eigenlijk wel.
I just wan't born for that job.
Snel aangenomen
Daarna solliciteerde ik bij het arbeidsbureau.
Ik werd snel aangenomen.
Heb me lang verbaasd over hoe een manager zo snel kan beslissen.
Een jaar later vroeg ik hem hoe hij dat deed zo snel.
"Ik zie het je gewoon doen" zei hij.
Keeej dan.
Werd ingehuurd om langdurig werklozen naar werk te begeleiden.
Ik houd wel van een pittige uitdaging.
Tot mijn verbazing werd ik er goed in.
Verder solliciteren
Ik maakte een afspraak met mezelf.
Het maakte me niet zoveel uit hoe of waarin.
Ik wil één van de besten van Nederland zijn.
Dan sta je garant voor resultaat.
Kun je lekker trots op jezelf zijn.
Kun je je klanten gewoon een sterk aanbod doen.
Ik ging verder solliciteren.
Bij een organisatie gespecialiseerd in de begeleiding van langdurig werklozen.
Bij het Arbeidsbureau was mijn succespercentage 66%.
Dat was de kurk waarop mijn sollicitatie dreef.
Weer werd ik met een klein half uurtje aangenomen.
"Hoezo zo snel?" vroeg ik the big boss een jaartje later.
"Soms ben je wat druk" antwoordde hij.
"Maar je straalt vertrouwen uit".
I was born for that job.
Al zeg ik het zelf, ik was er gewoon goed in.
Instinctief voelde ik precies aan wat bij me paste.
Instinct of instinker?
Eigenlijk is het heel simpel.
Gewoon naar je instinkt luisteren.
Je intuïtie weet precies wat wel en niet bij je past.
Anders wordt het een instinker.
Slechts 3 sollicitatiegesprekken nodig
En geen instinker beleven?
Luister dan naar je instinct.
Help ik je graag bij.
Net zoals deze cursisten.
Ook hen heb ik geholpen met Luisteren naar hun instinct.
Ze hebben slechts 3 sollicitatiegesprekken nodig.
En het sollicitatiegesprek is een makkie.
Werkgevers zijn niet gek.
Ze voelen het aan hun water als jij bent waarop je solliciteert.
Wil je ontdekken welke banen jij helemaal bent?
Klik dan nu op Ja ik wil meer instinct dan instinkers in mijn loopbaan.
Doen we een bakje thee of koffie.
Je bent welkom in Nieuwegein en in Heerenveen.
Vertel ik je meer over de 95% succesgarantie.
Met hartelijke loopbaangroeten,
Bodo
