Doodgaan op je werk

Bij de eerste kennismaking was ze levend begraven.

Erica volgt een loopbaantraject.

Nu sprankelt ze.

Drie manieren om door te gaan met doodgaan op je werk

We hebben enorm de slappe lach.

Gewoon voor de camera.

We blikken terug op haar loopbaantraject.

Bij het kennismakingsgesprek was ze meer dood dan levend.

Ze liep zeg maar met één been in een urn.

Psychisch met pensioen, ze hoefde alleen nog maar de klep van de kist dicht te doen.

En nu presenteert ze zich met het grootste gemak.

Vijfenveertig jaar is ze.

Nog veel te jong om achter de geraniums te verdwijnen.

Ik ben nu sollicitatietraining aan het geven en één van mijn cursisten vertelt je haar inzichten.

Drie manieren om door te gaan met doodgaan op je werk

Dit filmpje is gefilmd tijdens de sollicitatietraining. Wat er gebeurt is soms zó enorm hilarisch, dat we de slappe lach hebben.

Erica heeft inmiddels bijna alle trainingen van het loopbaantraject gevolgd.

Je kunt aan haar zien, dat ze een aantal jassen heeft uitgedaan.

Bij aanvang van het traject zat er bij Erica niet veel leven in de brouwerij.

Ik ervaarde haar als meer dood dan levend en vermoedde, dat ik mijn handen vol aan haar zou hebben om daar weer wat energie en wat leven in te krijgen.

Erica is 45 jaar, heeft 20 jaar werkervaring en heeft nog 20 jaar voor de boeg.

Dat is nog veel te vroeg voor een einde op de arbeidsmarkt.

Het werd een kwestie van erop of eronder.

Drie manieren om door te gaan met doodgaan op je werk

Nu sprankelt en bruist Erica weer.

Dat is het tegenovergestelde van een half jaar geleden.

Ik vraag haar, of ze nu weet wat ertoe heeft geleid, dat ze met één of twee benen in een urn door het leven is gaan lopen?

"Ja zeker weten" zegt ze.

Het begint met een besluit.

Ook al sta je met één been in het graf, dan kun je nog steeds besluiten om gewoon weer te gaan leven.

De eerste manier om door te gaan met doodgaan in je werk is door vooral geen besluit te nemen.

Ik vraag aan Erica hoe haar kindertijd is geweest.

Kind zijn, wat is dat?

"Kind is sowieso een mooi verhaal" zegt ze, "een kindertijd dat heb ik niet zo ervaren".

Ze had het idee, dat ze zich moest aanpassen aan de omgeving zodra ze kon lopen en dat ze geen kind mocht zijn.

Ik vraag haar of ze dan bijvoorbeeld geen belletje heeft getrokken?

"Nee" antwoordt Erica heel gedecideerd.

Er zijn veel mensen die hun best doen om zich erg professioneel te gedragen.

Ja nou, dus ik ben heel professioneel!

Ik denk daar wat anders over.

Ik denk dat het veel belangrijker is om eerst gewoon lekker jezelf te zijn en daarna pas professioneel.

"Nou" zegt Erica, "dan heb ik dat goed omgedraaid.

Ik ben begonnen met vooral heel professioneel te zijn".

Als kind-gedrag wordt ervaren als lastig, dan stop je daarmee.

Als je dan bovendien ook nog van jongs af aan voor anderen moet zorgen, dan is dat wel zeg maar de klep op de kist.

De tweede manier om door te gaan met doodgaan in je werk is door vooral niet spontaan te zijn.

Doe alles weldoordacht en weloverwogen.

Je raakt dan wel het contact met het kind in jezelf kwijt.

Em je komt ook niet meer op originele oplossingen die een ander niet ontdekt.

Maar je loopt veel minder risico op flapuit opmerkingen en dus op kritiek.

[embedyt][/embedyt]

Alles moest voldoen aan het perfecte plaatje. 

In overdrachtelijke in net als Jan des Bouvrie met niet één, maar twee vazen in de vensterbank.

Dan leef je eigenlijk voor de buitenwereld.

Dan is het handig als je altijd vrolijk bent.

De derde manier om door te gaan met doodgaan in je werk is door vooral perfecte plaatjes te schilderen.

Want dan stellen mensen geen moeilijke vragen.

Nu heeft Erica een aantal zaken drastisch omgedraaid.

Ze heeft veel meer maling aan de buitenwereld.

Ze doet wat voor haarzelf goed voelt.

"Het kan zijn dat je er mensen mee kwijtraakt" vertelt Erica, "maar er komen dan weer andere mensen naar je toe".

Ze heeft echt de doodskist van zich afgeschud.

Anderen reageren nu heel anders op Erica.

Ze wordt veel meer gezien.

En daar hoeft ze niet eens zo heel veel anders voor te doen zegt ze.

En dat is super fijn. Dat is mooi!

Beste kijker ... 

Beste kijker: Erica en weten wel wat voor haar the turning point is, maar sommige dingen zijn net even te privé om zo voor de camera te vertellen.

Ik geef Erica het laatste woord.

"Als je wilt veranderen, als je steeds meer bij jezelf wilt komen, dan moet je naar Heerenveen gaan".

"Als je dat niet wilt, dan moet je zeker NIET naar Heerenveen gaan".

Er bestaan geen trainingen, zoals die bij LoopbaanRegisseur gegeven worden.

Een mailtje is voldoende voor een veel leuker persoonlijk leven en voor een veel leuker professioneel leven.

Eén mailtje is de kortste weg naar bezieling.

Zit jij elke dag door te gaan met doodgaan in je werk?

Dan heb ik een super mooi aanbod voor je.

Een aanbod waarmee je je loopbaan reanimeert.

Of waarmee je in het gunstigste geval weer flink leven in de brouwerij krijgt:

1- Daagse Masterclass LoopbaanRegie

Ben je onderweg naar je burn-out?

Heb je een conflict? Of is je werk saai?

Dan glipt de regie over je loopbaan door je vingers.

Voel je je niet gehoord, niet gezien, niet gewaardeerd?

Dan is het de hoogste tijd om de regie over je loopbaan te pakken.

Wil je passiviteit omdraaien in passie?

Dan is deze masterclass perfect voor jou!

Wil je stoppen met depri zijn op je werk?

Boost dan nu je loopbaan!

Don't be lazy. Get in control!

Voor meer info klik op Masterclass LoopbaanRegie.

Met hart en ziel,

Bodo Agterhof