Charles heette hij.

Charles was de eerste Koningspoedel van mijn ouders.

Ze wilden een lieve en slimme hond die niet verhaart.

Er zijn maar een paar hondenrassen die niet verharen.

Behalve dat ze niet verharen, zijn Poedels best eigenzinnig.

Die kleintjes ook wel hoor, maar mijn moeder vond dat je die te makkelijk in je handtasje steekt.

Staat zo truttig.

En ze keffen zo snel.

Een goede vriendin van haar had er zo eentje.

Zo klein als die dwergpoedel was, zo groot was de geur uit dat bekkie, je kon er wel tegenaan leunen.

Ze gingen eens koffie drinken en bestelden er een taartje bij.

Kreeg dat mormel toch de helft van dat gebakje zeg.

Dat verklaarde meteen de mondgeur; daar kon geen Listerine tegenop.

Het werd dus een majestueuze koningspoedel.

Toen ik op kamers in Den Bosch zat, kwamen mijn ouders me daar met Charles bezoeken.

We wilden koffie met een taartje en stapten het chique Hotel Central binnen.

Zat er een dame op leeftijd met zo'n klein poedeltje.

Ging me dat schoothondje toch tekeer zeg.

Ik ben een flapuit.

Dat heb ik van mijn vader.

Hij kon ook eerst dingen roepen en er dan pas bij nadenken.

"Oh Charles" riep hij "trek je maar niets aan van dat kleine lelijke rotmormel".

Ik deed een Engelse stiff upper lip na, maar plaste bijna in mijn broek van het lachen.

In tegenstelling tot mij waren mijn ouders best eigenwijs, dus die poedel paste uitstekend bij ze.

Die grote poedels hebben een wezen, dat je eerst moet snappen voordat je er goed mee kunt omgaan.

Het is haast als met je eerste mobieltje of computer.

Die verkloot je om het daarna handiger aan te pakken.

Poedels praten en luisteren met heel hun wezen.

Als je je niet helemaal senang voelt, pikken ze dat meteen op.

Lijfelijk ingesteld als ze zijn, gaan ze dan heel erg knuffelig tegen je aan zitten.

Ze kunnen heel goed communiceren.

Ook dat doen ze met hun hele wezen, zeg maar met hart en ziel.

Als ze dorst hebben, kijken ze je eerst aan.

Zo van hallo, ik is hier en lust wel een slokje.

Als je niet reageert, gaan ze piepen of je een beetje jennen.

Totdat bij jou het kwartje valt.

Als je dan een bak met water neerzet, kijken ze je aan van pfff had dat niet effe eedere gekund?!?

Daarna lopen ze weg.

Zo van talk to the hand dude!

Ze hebben geen autoriteitsprobleem, dat bepalen ze zelf wel!

Ze bepalen ook zelf wanneer ze gaan drinken.

Ik zei het al, Charles was hun eerste poedel en die hebben een beetje verprutst.

Te autoritair waren ze.

Zeg maar te kort door de bocht.

Elke ochtend liepen ze met Charles in het bos.

Als Charles aangelijnd moest worden, riepen ze hem.

Charles was uitgekookt.

ALs ie maar eventjes twijfelde, kwam ie niet.

Oh jee, zometeen krijg ik weer op mijn donder dacht ie.

En dan kwam ie dus niet.

Charles bleef dan keurig op 2 meter afstand staan.

Jij een stapje naar voren, Charles een stapje naar achteren.

Jij een stapje naar achteren, Charles een stapje naar voren.

Ondertussen kwamen de buren voorbij met hun hond.

En mijn ouders maar roepen: "Charles kom nu onmiddellijk hier!"

Maar Charles verrekte het.

Ging ie ook nog mijn ouders staan uit te blaffen.

Een half uur later kwamen de buren de tweede keer voorbij.

Hun hond luisterde natuurlijk voorbeeldig en ze gingen huiswaarts.

Charles luisterde alleen als je echt verbinding maakte met het beest.

Geen boze verbinding, want dat voelen ze meteen.

Een rustige verbinding.

Haast zen.

Mijn ouders wisten dat toen nog niet.

Daarom had hun eerste Koningspoedel had een burn-out.

Steeds minder energie.

Soms zelfs wat knorrig.

Bij de tweede poedel ging het een heel stuk beter.

Mijn ouders gingen op hondenles.

Die hondenfluisteraar vertelde ze, dat je naar zo'n poedel met je energie moet uitstralen wat je zegt en doet.

Anders heeft ie geen respect voor je.

Herken je dit?

Voel jij je soms net als Charles?

Herken jij de signalen van een burn-out?

Onbegrepen op de diepere lagen?

Dan wordt het -net als bij Charles- moeilijk om je reservebatterij op te laden.

Het omgekeerde gebeurt dan.

Hart en ziel lopen leeg.

Wil jij een burn-out voorkomen?

Misschien wil je wel herstellen van een burn-out?

Dan is de gratis online training van bezieling naar loopbaan echt iets voor jou. 

Je kunt natuurlijk ook bij me terecht voor een op maat gemaakt traject.

Zodat je blijvend herstelt van een burn-out.

Gewoon omdat je nu met hart en ziel gehoord, gezien en erkend wordt.

Je bent welkom.

Cheers,

Bodo

P.s. weet je wie ook een burn-out had?

Bob.

Kijk maar eventjes naar het artikel en blog van Bob.